Aileme anlatarak büyük hata yaptım

İyi bir üniversitenin iyi bir bölümünden mezun oldum, çalışmaya başladım. Sonrasında bana yaşam enerjisi veren, hayata bağlayan biriyle tanıştım. Öyle mutluydum ki, adeta bulutların üzerinde dolaşıyordum. Çevreme gülücükler dağıtıyordum. Gözüm ondan başkasını görmüyordu. Bir anlık hevesle, bu ilişkiyi aileme de anlattım. Yaptığım en büyük yanlışmış meğer...

Onlar anında beni vazgeçirmeye çalıştılar. “Mezhep farklılığı” dediler, “Meslekleriniz uymuyor” dediler... Ayrılmamız için bana her türlü baskıyı yaptılar.

Bizse gizli saklı bu ilişkiyi sürdürmeye çalıştık. Aramızda sorunlar oldu tabi zaman içinde ama yine de devam etmeyi başardık.

Aileme bu kez kendimden daha emin bir şekilde açıldım. Tepkileri daha da arttı ve baskılarla devam etti.

Şimdi kendimi köşeye sıkıştırılmış gibi hissediyorum. Ailemle defalarca konuşsam da fayda etmedi. Sürekli tehditlerle karşı karşıyayım.

İşime de konsantre olamıyorum, antidepresan kullanmaya başladım.

Ölmek istiyorum, çünkü bu duygudan kurtulamıyorum. Ne olur yardım et, bir çözüm arıyorum... Her şey giderek daha da çıkmaza giriyor.

Rumuz: Yorgunum

Canım kızım, sık sık buradan ailelere sesleniyorum. Ama anne ve babaların benim sesimi duymaya hiç niyetleri yok! Bildiklerini okuyor, ondan sonra evlatları mutsuz olunca da dizlerini dövüyorlar. Tabii iş işten geçmiş oluyor...

Çocuklarının yaşamlarını kendi düşünceleri doğrultusunda yönlendirmeye çalışan ailelere çok büyük öfke duyuyorum. Çünkü bu tür bir zorlama hiçbir sonuç vermiyor. Eğer çocuklarını kendi istedikleri kişilerle evlendirip, sevdikleri kişiden ayırırlarsa, ne yazık ki büyük bir mutsuzluk çarkı yaratıyorlar.

Zorla evlendirdikleri çocukları mutsuz, evlendiği insan mutsuz, geride kalan sevgili mutsuz, o sevgilinin aklı sevdiğinde kalmışken, ister istemez evlendiği kişi de mutsuz oluyor...

Aileler işte bunca kişinin mutsuzluğundan sorumlu. Ama yine de bencilce dayatıyorlar. Karşı koymak için o kadar çok nedenleri var ki... Her şey bahane aslında.

Senin yerinde olsam, sevdamdan asla vazgeçmem kızım. Dayatırım, onlara mutlaka karşı koyarım. Çalışan, aklı başında, eğitimli ve olgun bir insansın sen. Kimseye boyun eğmen gerekmiyor.

Ailene sevgini anlatırsın, anlamazlarsa yine de onunla evlenirsin. Bu yaşam, öyle saçma sapan nedenler yüzünden ölmeyi düşünecek kadar değersiz değil. Mutlaka bir çözüm vardır...

Ölümden başka her şeyin çaresi vardır mutlaka, bunu sakın unutma.

Ailen senin bu depresyon halini, ölümü düşünecek düzeyde olduğunu anlamıyorsa, anlatan birilerini bul, onlarla konuşsunlar.

Aşkı bitenlere kızmayın

BELKİ ben de aşkı hiç yaşamadım. Yaşadığım o küçük kalp atışlarını aşk sandım ama aşk var biliyorum, hatta eminim. “Gerçek aşk” tanımlamasını kullanmak istemiyorum, çünkü aşkın yalanı gerçeği yoktur. Aşk ya vardır ya da yoktur. Ben olduğunu biliyorum. Aşkından bir gün bile şüphe etmediğim insanlarla karşılaştım çünkü.

Kendi saflığımdan değil inancım, onların kalplerinde, gözlerinde aşk olduğu için inandım. Bugüne kadar sürdürebilseydim hâlâ aşk olur muydu kalplerinde, bilmiyorum ama bir zamanlar aşk vardı gözlerinde.

19 yaşında bir genç kız olarak bunları yazabildim. Hayat bana şimdilik bu kadarını gösterdi. Aşk biten bir duygu ise, yüreğinde aşkı bitenlere kızmamalı diye düşünüyorum. Aşık olan da, aşık olunan da biliyor bir gün aşkın biteceğini...

Ama herkesin bu durumdaki tepkisi farklı olabiliyor. Yine de benim düşünceme göre, aşk bitince, taraflar kendi yollarına gitmek istiyorlarsa, engel olunamaz. RUMUZ: Lades

Güzel kızım, elbette 19 yaşında bir genç kız olarak, aşkın bittiği yerde bırakıp gidilmesini düşünüyorsun. Sen kendi açından haklısın da, evliliklerde aşk bittiği zaman, unutma ki yerini sevgi, dostluk, arkadaşlık, sadakat, şefkat türü duygular alıyor. Artık bir aile oluyorsun. Çoluk çocuğa karıştığında ise kendinden önce, aileni düşünmek zorunda kalıyorsun.

Burada bencillik, kendi başına buyruk olmak gibi davranışlar yalnızca senin değil, çevrendeki insanların da mutsuzluğuna ve perişanlığına sebep oluyorsa, o zaman çok yönlü düşünmek zorundasın. Bunu elbette ki zaman içinde sen de anlayacaksın.

Umarım aile kurduğun zaman, aşkın ömür boyu sürecek düzeyde olur...