Seninle aramıza şehirler çizdim.
Rüyalarımda düştüğüm boşluklara deniz döktüm.
Aklımın ilk seferinde yola çıktım.
Saat beni çeyrek geçerken sana geç kaldı.
Birlikte tutunamayacağımız bu hayatın iplerini çözdüm artık, istediğin zaman düşebilirsin düşlerimden.
AH, GÜLERYÜZLÜ KALPLERDİK
Kadrajı tek, deklanşörü kalabalık fotoğraflarımızın…
Kabul edelim, beceremiyoruz biz bu işi. Yalan karşısında çırılçıplak utandırıyoruz gerçeği. Tek fotoğraflarımızdan yalnız sayfalar yaratıyoruz. Birkaç afili sözle süslüyoruz yüzümüzden düşen bin parçayı. Yalnızlığı bu kadar sevmek için aşktan sebepler biriktirdik. Yine de arayıp duruyoruz hala. Kendimize çıkacak yol üstünde birine rastlamak gibi…
Zaman acımasız çıktı ama. Saat beni çeyrek geçerken sana on adım vardı ve biz şehrin ortasında kanatlarımızı arıyorduk. Kabul edelim, biz çok günah yaptı.
Kriz anlarına rastladık birbirimizin.
Gözümüzü kırpmadan sildik fotoğraflarımızı.
Aklımızdaki intikam senaryolarının yönetmen koltuğuna oturduk.
Yorgunluğumuza bir bardak çay söylerken, yoldan geçenleri seyrettik. Yoldan geçenlerin hikayesine tanıklık ettik. Yolumuzdan geçenleri yol kenarında indirdik.
Söz verdik, söz aldık. Yeminler ettik inandığımız Tanrı’ların gözlerine bakarak. Kesin birlikte yürüyecektik zamanı ve yaşlılığımız çok tatlı olacaktı yan yana.
Fotoğrafların sesi olduk, süslü cümlelerle oyaladık sayfaları. Olmadı.
Ağlayan tek bir fotoğrafımız yokken yan yana, gülen fotoğraflarımızı üzdük.
İçe batıyor bu gidişler… Silgi izi bırakıyor pembeden düşler ve güneş doğduğu yerden batıyor!
ÜŞÜYORUZ, MEVSİMLERDEN KASIM
Bencilliğimizden sarıldık birbirimize. Bencilliğimizden sarıldık mevsimlere.
Kasım’ın adını aşka çıkarıp, 12 aydan kovduk. Mevsimlerin bu en soğuğuna aşk deyip, kalanına tatil planları yaptık. Kelimelere, aylara, mevsimlere, şarkılara aşk yükledik. Yanıldığımız yerlerden sarıldık birbirimize. Kim gelse aşktan saydık ama bitti. Aşk hepimizi yalancıya çıkardı.
Bir ihtimalin peşinde saklanırken kar yağdığında ortaya çıktı ayak izlerimiz.
Bilirsin, tedaviye cevap vermeyen hastalıklardan bu.
Bir ucunda hayatın ta kendisi, bir ucunda hırslı ve güzel şeytanın!
Silerek uzaklaşıyoruz hayattan. Ayrılıklar aşka, aşklar yalnızlığa benziyor. Herkes birbirinin eski sevgilisi olurken, ne dediği belli olmayan düşlerle doldu sokaklar.
Zorlama, bırak. Elele düşmekten iyidir düşlerini asmak.
Seninle aramıza şehirler çizdim.
Rüyalarımda düştüğüm boşluklara deniz döktüm.
Aklımın ilk seferinde yola çıktım.
Saat beni çeyrek geçerken sana geç kaldı.
Birlikte tutunamayacağımız bu hayatın iplerini çözdüm artık, istediğin zaman düşebilirsin düşlerimden.
Zira, ben sana geçerken uğramıştım…
Yazan: Tuğba Badal