Unut!
Kus nefretini, öfkeni döv.
Zamanımız yok! Yarın hiç olmadığı kadar geç.
Hemen bugün, şimdi! Yapabilir misin bunu?
Unutabilir misin olanı biteni?
BİT
Diz çökmüş baş ucuna iyileşmesini bekliyorsun. Dualarla süslüyorsun bu dileğini. Geçmişi hatırlatıyorsun devamlı kendine. İyi geçen günlerin ezberini yapıyorsun. Bahaneler doğuruyorsun. Bu kötülüğü ona giydirmeye utanıyorsun. Ne kadar günah varsa üzerine alıyorsun. “Bu kadarına da pes artık!” diyenlere dilsiz, kendine sağır kalıyorsun. Bitmesin diye kendini siliyorsun bugünden.
Kendi evimde yenildim ama bunun daha deplasmanı var diye diye yeniden fikstürler çıkarıyorsun kendine.
Oysa maç bitti. Bundan sonrasında alacağın bir puan bile sonu etkilemeyecek. Yenildin! Yenildiniz...
Tarih zaferlerinizle birlikte bu yenilginizi de yazacak elbet ama önündeki maçlara bakmadıkça şampiyonluk hep hayal olacak.
Hadi bit, bitir, bitsin artık.
Sokakta gün yeni, hayaller bedava. Bırak elini yavaşça, kurtul bu kangrenden.
DÜŞ
Önce düşeceğiz. İlk on saniye için çekilir gibi olacak ama zemine yaklaştıkça hafifleyeceksin. Hadi vur dibe ve fırlat kendini yukarı!
Unutmayı bekleme! Kendi iyiliğin için bir gün bunun geleceğini ve ağrısız olacağını zannetme. Unutamazsın ki! Şiddetli bir darbe almadıkça başına ya da olası bir hafıza kaybı yaşamadıkça, yaşadığın hiçbir şeyi, hiçbir anı unutmayacaksın. Belki biraz silinecekler… Tarihleri hatırlamayacaksın mesela… Ya da o sırada yanınızda oturan kızın adını unutacaksın ama o an kalacak. Hatırası, evrende bir yerde hep hatırlanmak üzere saklı kalacak. Dilediğin zaman çekip alacaksın onu o boşluktan, hatırlayacaksın ama inan, inan bana şimdiki gibi acımayacaksın! Hatta acıyı unutacak, hatırasına güleceksin. Dene!
Yalandan dolandan arın! Şu yaptığın süzme yalan mesela. Eskisi gibi değilsiniz. Birbirinizin kumpası gibi yaşıyorsunuz. Her gün biraz daha kenara kayıyorsun oturduğunuz koltukta. Aranızdaki boşluğa ihaleler açılıyor. Sıvası çatlak, boyaları pas, binası çürümüş bu ilişkinin yeniden aşka dönüşmesini bekliyorsun. Sen ciddi misin? Yeniden? Aşk? Öyle yeniden oluyor muydu aşk?
Bırak! Kendine bu kadar ihanet etme. Umutlarının dolandırıcısı olma!
Lütfen düş! Düş ki kalkalım yeniden. Hemen, bugün, şimdi! Bırak eşyaların kalsın. Boş odaların dile gelen duvarlarından söküp almana gerek yok o fotoğrafları. Oda boş, fotoğraflar geveze, sen güçsüz. Çık git. Aldırma hayallerini!
Düşlerini düşürmekten iyidir düşmek!
ÇIK
Kaybettin. Bu yeni hayatının en güzel haberi!
Aşk geçim sıkıntısında. Arta kalanlarla kurutamazsın içindeki öfkeyi. Bu kadar dilencisi olma duyguların. Kilometrelerce susma!
Aşağılanmayı hak edecek kadar güzel sevmişsin. Duygu dilencisi gözlerin renkleri de görmüyor artık. Bu nasıl bir ihanet kendine!
Bırak.
Kimseye aşk çıkmaz bu ihanetten.
Kimse sağ çıkamaz geçmişin hatıralarından.
Hemen bugün şimdi.
Şartlı serbest bırak kendini.
Yazan: Tuğba Badal