2017’DE NELER İZLEDİK
Box Office Türkiye verilerine baktığımız zaman geçtiğimiz sene Türkiye’de en çok izlenen on filmin yedisini yerli yapımlar oluşturuyor. Bunların altısı ise komedi filmi. Ülke olarak gülmeye ne kadar hasret kaldığımızın bir göstergesi olabilir bu veriler. Seyirci rekoru kıran bu on film arasında “Ayla” dışında bir dram da bulunmuyor. Bu da ülke olarak trajediye ne kadar doyduğumuzun bir göstergesi sayılabilir. İnsanlar reel hayatlarında bulamadıkları güldürüyü sinema salonlarında arıyor, yaşadıkları dramlardan kaçınmak için diğer filmlere gitmiyorlar diye düşündüren sonuçlar bunlar. En çok izlenen yabancı film ise, serinin her filminde olduğu gibi yine, Hızlı ve Öfkeli. Serinin sekizinci filmi ülkemizde iki buçuk milyondan fazla seyirciye ulaştı.
2017: SÜPER KAHRAMANLARIN YILI
Yıllar geçtikte sinema, izleyici tarafından yalnızca bir eğlence aracı olarak görülmeye başlandı. 2017 ise bu anlayışın zirve yaptığı yıl oldu. Geçtiğimiz yıl tam anlamıyla bir süper-kahraman yılı oldu. Wonder Woman, Spider-Man: Homecoming, Thor: Ragnarok, Justice League gibi birçok süper kahraman filminin gişeleri alt üst ettiği bir seneyi devirdik. Görünüşe göre 2018’de de bu durum aynı sürat ile devam edecek, şimdiden onlarca film duyurusu yapıldı ve sevenleri tarafından merakla bekleniyor. Süper kahramanların, Marvel ve DC karşılaştırmalarının, bol bol greenbox’ın ve özel efektin hakimiyeti altına giren dev sinema sektörü karşısında elbette sinemayı sadece “eğlence” olarak görmeyen, hala insanlara bir şeyler göstermek isteyen yönetmenler de var ve var olacak. Biz süper kahraman filmleri sevenlerin affına sığınarak bu filmleri liste dışı tutarak 2017 yılında Türkiye’de vizyona girmiş en iyi 10 filmi listeledik.
İlk gösterimini Cannes Film Festivali’nde yapan ve “En İyi Senaryo” ödülünü de alan Kutsal Geyiğin Ölümü, Lanthimos’un en önemli ustalık eseri. Colin Farrell’ın olabildiğince sakallı, Nicole Kidman’ın ise epey bir “anne” olarak arz-ı endam ettiği filmde karakterler Yunan kralı Agamennon’un hikayesinden ilham alıyor. Agamemnon’un bir av sırasında Tanrıça Artemis’in kutsal geyiklerinden birini öldürmesiyle başlayan trajediyi beyazperdeye uyarlayan Yunan yönetmen Lanthimos, bu işi alnının akıyla başarmış gibi gözüküyor.
Turist filmiyle adını sinema dünyasına kalıcı biçimde kazıyan Ruben Östlund, Kare filmiyle hayalini kurduğu Altın Palmiye’ye kavuştu. İlk gösterimini Cannes Film Festivali’nde yapan filmlerden biri olan Kare; İsveçli yönetmenin sosyal özgürlükler, sanat camiası, sansür gibi konulara değindiği yarı-politik bir yapım. Hikâyesini Ruben Östlund ve bir arkadaşının İsveç ve Norveç’te sergilenen “Kare” adındaki enstalasyonundan alan film “güven” kavramı üzerinde de epey düşündürüyor.
2016 Cannes Film Festivali’nde aldığı Altın Palmiye ile bu ödülü ikinci kez kucaklayan Ken Loach’un filmi Newcastle’da yaşayan ve sağlık sorunları sebebiyle çalışamayan Daniel Blake’in bir anne ve çocuklarıyla olan tuhaf ilişkisini konu ediniyor. İçinde bulunduğumuz dünya düzenine yaptığı taşlamalarla tanınan yönetmen, bu filminde de bundan geri durmuyor. “Sosyal devlet” algısının en güçlü olduğu topraklardan olan İngiltere’de yaşayan Daniel’ın, bürokrasinin içinde nasıl eridiğini ve haklarının peşinde koşmanın onu nasıl yıprattığını izlediğimiz bu filme ismini veren harikulade replik de şöyle; “Sizden hakkım olanı istiyorum. Ben, Daniel Blake, bir yurttaşım. Ne daha az, ne daha fazla.”
Yazan: Tugay Şahin