Geri dönüştürülen plastik atıklar çocuk parkı oldu

Yazar Ömür Kurt çocuklarla birlikte.

Güneş, erkenden ısıtmış okul bahçesini. İçeri girer girmez kravatlı bir çocukla göz göze geliyoruz. Bana gülümsüyor… Sonradan adının Salih olduğunu öğrendiğim bu şirin çocuk, sonsuz bir mutlulukla oyun oynuyor. Ben yanına gidince diğer çocuklar da geliyor. Tuana, Hamza, Nisanur… Ağrı’nın Eleşkirt ilçesine bağlı Uzunyazı İlkokulu’nun öğrencileri onlar. Kimi hayatında ilk kez park görmüş, kimi ancak şehir merkezine gittiğinde bir veya iki kez parkta oyun oynamış. Bir köy okulunun bahçesine kurulmuş olan bu park ise onlar için bulunmaz nimet. Tuana’ya “Buraya saat kaçta geldin?” diye sorunca “Uyanır uyanmaz geldim” diyor, rüyasında bile parkı görmüş. Salih’e “Neden kravat taktın?” diyorum, “Bugün özel bir gün, fotoğraf çektireceğiz” diyor. Nisanur “Ben hiç kaydırak görmemiştim, ilk kez kaydım. Daha önce saman balyalarından kayıyorduk” diye park mutluluğunu dile getiriyor. Etrafıma bakıyorum her oyuncağın başında onlarca çocuk var. Okulun köpeği Köpük bile bir oyunun başında kendine yer tutmuş.

Bundan tam 18 yıl önce “Kirlenmek güzeldir” diye bir söz duyduk. O tarihe dek en çok duyduğumuz cümle ise “Sakın üstünü başını kirletme!” cümlesiydi. Çünkü bir zamanlar lekeleri çıkarmak epey zormuş. Ancak leke çıkartma meselesi kolaylaşınca kirlenmenin de güzel bir şey olduğunu anlamışız. Üstelik kirlenmek, çocukların yeni bir şeyler öğrenmesi için de çok önemli bir olay. Çocuklar oyun oynuyor, yuvarlanıyor, çamura batıyor, düşüyor, kalkıyor. Kirlendiği anlarda pek çok yönden gelişiyor. Aradan geçen bunca yıldan sonra gördük ki, kirlenmek artık o kadar da dert edilen bir konu değil. Ancak artık başka dertlerimiz var. Çevre kirliliği ve küresel iklim kriziyle karşı karşıyayız.

Bu sebeple “Kirlenmek güzeldir” cümlesi biraz daha gelişmiş ve “İyilik için kirlenmek güzeldir” cümlesine dönüşmüş. Çünkü artık üstümüzün başımızın kirlenmesinden ziyade dünyamızın kirlenmesi konusu gündeme oturdu. Peki, ne yapacağız? Nasıl ki üstümüzün başımızın kirlenmesine karşı çözümler bulabiliyoruz, dünyamızın kirlenmesine karşı da çözümler bulabiliriz.

Bu çözümlerden biri geri dönüşüm! OMO Türkiye, gezegenimizin karşı karşıya olduğu iklim krizi ve çevre kirliliği konusunda duyarlılık geliştirmek için yeni bir işe girişmiş. Belediye ve okullarla iş birliği yapılarak plastik atıklar toplanıyor, ayrıştırılıyor, sonra da o atıkları oyun parklarına dönüştürülüyor. Çünkü bir oyun parkı yalnızca bir ‘oyun parkı’ değil, çocukların deneyimlediği, öğrendiği, eğlendiği ve sosyalleştiği bir yer. Bu sebeple oyun parklarının çocuğun hayatında büyük yeri var. Geri dönüştürülen plastiklerle oyun parkı yapılabilmesi için okullarda bir projeye başlanmış ve çocuklardan plastik atıkları okula getirmesi istenmiş. Belediyelerin ve okulların yardımıyla ilk ay 350 kilo plastik atık toplanmış. Bu atıkların, geri dönüşüme uygun olan 196 kilosu dönüştürülerek ilk park yapılmış.

Bu parkların devamı gelecek elbette… Şimdi yeni parklar yapılabilmesi için daha çok geri dönüşüm bilincine ihtiyaç var! Bir oyun parkı yapılabilmesi için 196 kilo geri dönüştürülebilir plastiğe gereksinim duyuluyor. Ayrıca her plastik atık da geri dönüştürülemiyor. Bu sebeple bilinçlenmek ve ayrıştırma yapabilmek çok önemli. 

Ağrı Uzunyazı Köyü İlk ve Ortaokulu’nun bahçesinde kurulan parkın üzerinde “Bu park geri dönüştürülmüş atıklarla yapılmıştır” diye yazıyor. Yazıyı okuyunca mutlu oluyoruz. Çünkü geri dönüşüm bilinci için çok değerli bir yazı bu!

Çocuklarla gün boyunca oyun oynayıp fotoğraflar çektiriyoruz, sonra kısa bir dondurma partisi yapıyoruz. Çocuklar çok mutlu. Tuana sürekli yanımıza gelip şişirdiği balonun ağzını gererek ses çıkarıyor, sonra kıs kıs gülerek uzaklaşıyor. Salih hiç yanımdan ayrılmıyor. Bir aralık bulup okulun öğretmenleri Murat Ağsakal ve Hülya İnci’yle sohbet ediyoruz. “Park bir çocuk için çok özel ve önemli. Buradaki çocuklarımızın oynayabileceği bir park yoktu. Üstelik buradaki çocuklar için ilçeye gitmek çok büyük bir olay ve sıklıkla bunu gerçekleştiremiyorlardı. Sabah daha biz okula gelmeden bir sürü çocuğun parka erkenden gelip oyun oynadığına tanık olduk, çok duygulandık” diyorlar. Ben de duygulanıyorum. Akşama doğru ekip arkadaşlarımız “Uçağı kaçıracağız, artık gitmemiz gerekiyor” deyince arabaların yolunu tutuyoruz. Arkamızda parkta oynayan onlarca çocuk. Kahkahaları okul bahçesini dolduruyor. Yol boyunca yaşadığımız günün rüyasıyla sarhoş bir halde uçağa biniyoruz. İki saatlik bir yolculuktan sonra İstanbul Havaalanı’na iniyoruz. Telefonumu açar açmaz bir videoyla karşılaşıyorum. Salih’in babası yollamış. Şöyle diyor videoda Salih: “Ömür abi, seni tanıdığım için çok mutlu oldum. Yeni dostun Salih!” Gözlerim doluyor…

İlandır