Aklım sokakta başını taşa vuran gençte ve Soner’de

Ankara’nın ana caddelerinden birinde. Başkentin göbeğinde. Delikanlı kendini yerden yere atıyor, başını taşlara vuruyor.
Özel arabalar, taksiler delikanlının yanından vızır vızır geçiyor, o kendini oradan oraya atarken, neredeyse ezecekler. Tek bir Allah’ın kulu, zahmete katlanıp, arabasından inmiyor. O dramatik sahneyi hepsi görüyor, ama yardım etmek sanki zül, kimse oralı değil.
Derken, yeşil plakalı bir araba duruyor gencin yanında. Diplomatik, yabancılara ait bir araba.
Arabadan şık tayyör giymiş, zarif bir kadın iniyor. Tipinden belli, o bir yabancı. Arabasını gence yanaştırıyor, son gücünü kullanarak, kadın, yerde yatan genci arabasına taşımaya çalışıyor.
Gencin acısını kayıtsız biçimde izleyen, kırmızı ışıkta durmuş bir kaç araba ile kaldırımdan geçenler, kadının genci taşımak için çabasını görüyor. İki kişi kadına yardım ediyor.Yabancı kadın, genci hastaneye götürüyor.
İNSANLIK ÖLMÜŞ
Olaya tanık olan bir arkadaşım göz yaşları içinde bu sahneyi anlatırken, ağzıma ilk gelen laf, insanlık ölmüş.
Bunu dediğim anda, kendimi kurtaramadığım Soner’in intiharına dönüyorum. Dershane parasını ödeyemeyen, bu yüzden dershanenin açtığı dava ile annesi üç ay hapse mahkum olan ve bunu içine sindiremeyen Soner’in intiharı.
18 yaşındaki Soner’in intiharı, “insanlık ölmüş” dramının müthiş örneği. Olayda temel sorular var:
1- Dershane parasını alamadığı anda, hemen mahkemeye mi başvuruyor? Parasının neden ödenemediğini araştırmıyor mu?
2- Mahkeme Soner’in annesini neden anında mahkum edip, hapse atıyor? Annenin gerçeğini öğrenmek yok mu? Adalet böyle mi tecelli ediyor?
Son soru: Bu intiharla ilgili Milli Eğitim ve Adalet Bakanlığı, dershanenin tavrı ile mahkeme kararının özünü araştırıyor mu?
Hayat bu kadar mı mekanik? İnsanlık bu kadar mı yerlerde sürünüyor?
SİSTEM ZORLUYOR
Milli Eğitim Bakanlığı verilerine göre, Türkiye’de 4 bin 182 dershane var. Bulunduğu kente, sınıftaki öğrenci sayısına göre dershane ücreti 1000 lira ile 10 bin lira arasında değişiyor. Dershanelerde 1 milyon 170 bin öğrenci ders görüyor.
Paralar böyle, öğrenci sayısı böyle ise, herhangi bir yerde, daha başka hiç hoş olmayan pek çok şeyin yaşanması mümkün. Yaşanmaması için, kangren olmuş sistem artık bangır bangır, “beni değiştirin” diye haykırıyor.
Ne ki, insanlık ölmüş.

Yaşasın, daha çok cinayet işlenecek

TABANCA taşıma izni şu anda 25. yeni tasarıyla 21’e iniyor.
Av tüfeği taşıma yaşı şu anda 21. yeni tasarıyla 18’e iniyor.
Tasarıyı hazırlayan iktidar partisi silah taşıma yaşını indirmekte çok ısrarlı. Alt komisyonda CHP milletvekili Hulusi Güvel’in itirazlarına rağmen. Ancak iktidar partisi, “gençlere güvenmek gerek” teziyle, itirazlara kulak asmıyor.
Silah ve malzemenin basın, yayın ya da reklam ve aleni yöntemlerle tanıtımı yapılamaz. Bu, tasarıda güzel bir madde. Ama bir sonraki cümle, “fuar, gösteri, basılmış eserlerle yapılan reklam ve tanıtım bunun dışındadır”. Yani, bol bol kitap, dergi, afişler, silahçıların reklamına açık, istediğin gibi kullan.
Silah alacaksınız. Ruhsat için başvurun, size altı ay geçici ruhsat hemen verilecek. Silahtan dolayı daha önceden bir yıla kadar ceza aldıysanız, mesele yok, yeniden silah taşıyabilirsiniz. Tasarı öyle diyor.
Silah tüccarlarının elini asıl ovuşturan madde harika. Şu anda iki silah alabilen kişiler, bu tasarıyla beş silah alabilecek.
İki günde bir, Türkiye’nin herhangi bir yerinde, ama düğünde, ama kavgada silah çekip adam öldürenler aramızda dolaşıyor. Ve ardından kaza ya da cinayetlere utanmadan ağıt yakılıyor.
İktidar partisi hazırladığı tasarıyla silahlandırmayı özendiriyor. İşte, o tasarının bazı maddeleri bunlar. Hulusi Güvel hemen her maddesine şerh koyuyor, ama dinleyen kim.
Bu tasarı bugün İçişleri Bakanlığı Komisyonu’nda görüşülüyor.
Yaşasın artık daha çok silahımız olacak, aramızda daha çok silah taşıyanlar dolaşacak, taşla, sopayla, bıçakla değil, yaşasın daha çok silahla cinayet işlenecek.
Yaşasın silah tüccarları daha çok kazanacak.