Ümit hep var olacak

Sanki tüm yollar kapalı. Çözüm yok. Etrafımızı "Pandora’nın Kutusu"ndan çıkan kötülükler sarmış gibi.

Açlık, kıskançlık, ahlaksızlık…

Felaketler, acılar, dertler, sıkıntılar, hastalıklar, savaşlar, cinayetler…

Bitmiş sözler, virgülle yarım kalmış cümleler, birikmiş ve henüz bakılmamış fotoğraflar, dökülen yaşlar, sarılan yaralar. Geri kalan yaşanamamış yaşamlar. Yaslar…

Başlangıçta sorun yoktu. Mutluluk vardı dünyada. Eğer "Pandora’nın Kutusu" açılmasaydı, tüm kötülükler dünyaya dağılmayacaktı. 

***

Yunan mitolojisinde “Pandora’nın Kutusu" diye adlandırılan bir öykü vardır. “Bütün tanrıların armağanı” anlamına gelen Pandora, Zeus’un yarattığı mükemmel kadının adıdır.

Epimetheus kardeşlerinin öğütlerini dinlemez ve Pandora’nın çekiciliğine karşı koyamayarak onunla evlenir. Düğün hediyesi olarak onlara bir kutu (testi) hediye edilir. Bu hediyeye “Pandora’nın Kutusu” adı verilir. Bu kutu aslında insanlığın tüm günahlarını içinde barındıran büyük bir testidir. (Öykünün zamanla dilden dile dolaşması sırasında testi kelimesi kutuya dönüşmüş, “Pandora’nın Kutusu” diye anılır olmuştur.)

Eğer biri bu kutuyu açacak olursa, büyük bir hata yapmış olacaktır. Yeryüzüne bütün kötülükler bu kutunun içinden dağılacaktır.
Derken bir gün açılmaması gereken bu kutu, güzel Pandora’nın merakına yenik düşmesi ile açılır ve içindeki kötülükler dünyaya yayılır. Son anda Pandora’nın eşi, Epimetheus sandığı kapatır.

Sandığın içinden gelen cılız bir ses “Lütfen beni de dışarı çıkarın” diye yalvarır. “Dışarıdaki kötülüklerle ancak ben baş edebilirim” der.

Bu sefer Pandora ve eşi birlikte açarlar kutuyu. Kutunun dibinde tek bir kelebek vardır, bu kelebek tek ümittir. Kutunun içinde kalan tek “ümit kelebeği”ni kaybetmeden saklarlar.

***

Geriye bir tek ümit kalmıştı. Bir tek ümit etmek, insanlara kötülüklere karşı durma, acılarını hafifletme cesaretini veriyordu.

Temel duygularımızdan birisi “KORKU”, diğeri ise “ÜMİT”tir.

Ümit ve Korku birbirine zıt iki durumdur. İkisi de geleceğe yönelik ve davranışlarımız üzerinde belirleyicilik rolü olan unsurlardır.

Genel anlamda korku, insanın başına gelmesini istemediği, bir şeye karşı duyduğu endişe; ümit ise, elde edilmek istenilen şeye karşı kalbin ilgisi olarak açıklanmakta. Ne var ki korkunun bizi umutsuzluğa, ümidin de kötülükleri önemsiz görmemizi sağlayacak ölçüye ulaşmaması gerekir.

Yaşamda her şey bizim suçumuz değil ki... Kontrol edebildiklerimiz de var, edemediklerimiz de. Eğer hala ayaktaysak, başarmamız gerek yaşamayı.

İçimizde kalan, geleceğe yönelik ümittir. Bize yaşama cesareti veren kötülüğün yayılmamış olması ümidi…

Kötülük, iyilikle baş edemezmiş; eğer iyi kalpler bir araya gelip, ümit kelebeğini salmayı başarırsa…

Bırakalım içimizdeki ümit dışarı çıksın. Hayat bize geri dönsün. Acılarımız geride kalsın.

…ÜMİT HEP VAR OLSUN…