Eyvah!
Dünyadaki bütün insanlar, en büyük acıyı kendilerinin çekmiş olduğunu sanırlar; oysa bilmezler ki hayatta en büyük acıyı ben çekmişimdir.
Ortaçağın en ünlü ve çok okunan yazarlarından biri olan Peter Abelard (Pierre Abélard)
"Dünyadaki bütün insanlar, en büyük acıyı kendilerinin çekmiş olduğunu sanırlar; oysa bilmezler ki hayatta en büyük acıyı ben çekmişimdir." demektedir.
En büyük acıyı çeken benim, benim yaşamım daha zor. Beni anlamanız imkansız… Çünkü Ben... Ben.. Ben...
***
Ben mi daha iyiyim yoksa sen mi? (tabii ki ben…)
Ben bu konuda senden iyiyim…(belki bu konuda evet, ama…)
Ben senin yaptığını yapamıyorum…(bu da benim yeteneğim…)
Senin yerinde olsam ben böyle yapmazdım…(ama benim yerimde değilsin…)
***
Dışımızdakileri değerlendiriyor, onlar içinde nerede yer aldığımızı yorumluyoruz. Açıkça veya gizliden bir rekabet var ortada. Bir karşılaştırma yapma zorunluluğu.
Aynanın karşısına geçip kendimizden yola çıkarak soruyoruz aynaya:
“Ayna ayna söyle bana ! Var mı benden daha ……..?
Başkalarının davranışlarını, düşüncelerini, görünüşünü dışarıdan izleyip kendimizle kıyaslıyoruz bir şekilde. Aslında çoğu zaman sadece izliyoruz kendimizle ilgili bilgi edinebilmek için diğerlerini konumlandırıyoruz.
Karşılaştırma standartları buluyoruz hemen. Gerçek ya da gerçek olduğu varsayılan, belli noktalarda diğerleri ile benzerlik ya da farklılık taşıyan, bilgimizle, becerilerimizle, yetkinliklerimiz ile ve potansiyellerimizle kıyasa giriyoruz.
Bu kıyaslamaları kendi benimizi tanımak için kullanıyorsak, NE ALA.
Ancak bir benlik savaşına giriyorsak, VAY HALİMİZE..
***
Bir şeyin nasıl olduğu ve nasıl olması gerektiği hakkındaki inançlarımız, değerlerimiz ve tutumlarımız sonucu ister istemez, karşımızdaki kişinin de bizimle aynı şekilde düşündüğünü, aynı tutumu alacağını ve aynı değerleri taşıdığını düşünüyoruz… EYVAH ön yargılarım iş başında !
Başkalarının duygu ve düşüncelerini dikkate almayıp, sürekli kendi yaptıklarımız, kendi durumumuz ya da kendi duygularımızla ilgileniyoruz…
EYVAH duyarsızlaşıyorum !
İnsanların her söylediğinde mutlaka kendimize yönelik bir olumsuzluk arayıp, buluyoruz ve onlarla aramızda ördüğümüz duvar gittikçe yükseliyor…EYVAH alıngan oldum !
Her konuda kendimizi öne çıkarmaya, sürekli kendimizden söz etmeye ve öteki insanlardan daha önemli olduğumuza inanır olduk.… EYVAH artık bencilim !
***
Ayna ayna! Söyle bana nereye gitti duyarlılığım, hoşgörüm, paylaşımım, yardımseverliğim? Ben mi değiştim, yoksa onlar mı beni değiştirdi…?
EYVAH !!!
Kayboldum…Yalnızım…Yabancılaştım kendime…Aynadaki görüntüm net değil, eğri ve bulanık..
Beni bulmama yardım et ayna…”
Aynadan gelen ses Yunus Emre’den.
Der ki…
“Sen doğru ol da! Varsın sanan eğri sansın.
Lakin sakın unutma ki, sen kendini bir şey sanmadığın sürece doğru insansın.”
