Cinsellik ile ilgili konuşabilirim!

KONUŞMAKTAN ÇEKİNDİĞİNİZ CİNSELLİK DAHA NORMALLEŞTİ

Mesela bir vajinismus hastası olarak kız kardeşinize, annenize açamadığınız bir rahatsızlık ile ilgili pek çok bilgiye ulaşmaya başladınız. Bu sizlere ne kazandırdı? Tabii ki yavaş yavaş utandığınız, konuşmaktan çekindiğiniz cinsellik daha normalleşti. Fakat her zaman doğru bilgiye mi ulaşıyorsunuz? Doğru bilgiye ulaşım önce ailede sonra okulda olmalı. Bir genç büyürken ailesi ile cinselliği, merak ettiklerini sorabilmeli. Anne ve baba çocuklarına büyürken, okul öncesi dönemde cinsiyet ayrımını, bedene iyi-kötü dokunuşları, kendi bedenini tanımayı öğretebilmelidir.

Çocuklarınız ergenliğe yaklaştığında ilk olarak anne baba olarak vücutlarındaki değişimler ve nedenleri ile ilgili bilgi verip cinselliğin aile içinde konuşulabilecek, utanılacak bir konu olmadığı mesajını vermelisiniz. Gelişmiş ülkelerde cinsel eğitim önce aile içinde sonra okulda devam eder. Çocuklar vücutlarındaki fiziksel değişimi, fizyolojik süreci önce anne babadan, sonra öğretmenlerinden öğrenmeye başlar. Bizim gibi toplumlarda ise anne baba kendi içlerinde cinsellikle ilgili yanlış inanış ve ön yargılarından, toplumsal baskıdan sıyrılamadığı için doğru bilgiyi çocuklarına verebilmek şöyle dursun, büyürken yaşadıkları baskının benzerini çocuklarına uygular.

CİNSELLİĞİ DOĞRU ÖĞRENMEK NEDEN ÖNEMLİ?

Ne yazık ki pek çoğumuz kız çocuklarına “Otururken bacaklarını kapat”, “Bisiklete dikkatli bin”, “Yüksekten atlama”, “Erkeklerden uzak dur” gibi kısıtlamalarla büyütürken, erkek çocuğuna daha küçük yaştan “Göster oğlum pipini” ile başlayan sözlerle kız arkadaşlarına göre cinsellikle ilgili çok daha rahat büyütürüz. Geçmişte buna benzer davranışlar ailemiz, komşumuz, okulda öğretmenlerimiz veya medya organları ile bilinçaltımıza işlendi.

Çocuk gelişim uzmanı bir vajinismus hastam vajinismus rahatsızlığının nedenini annesinin kendisine kızlık zarı ve bekaret ile ilgili küçük yaştan itibaren vurgusuna bağlıyordu. 2. seansa geldiğinde annesini affettiğini söyledi. Ne olduğunu sorduğumda; bana 3 yaşındaki yeğeni cinsel organına dokunduğunda düşünmeden ona ağlatacak şekilde bağırdığını, bu yaptığı ile ilgili kendisine inanamadığını ve annesinin hiç bilgisi olmadan çocuklarıyla böyle konuşmasının çok normal olduğunu anladığını söyledi. Bu örnekte hastanın yaptığı ne kadar doğruyu biliyor bile olsa olaylar karşısında gösterdiği reflex bir tepkiydi. Hepimiz aslında bize anne karnındaki gelişim sürecimizden itibaren verilen, öğretilen hayatı yaşıyoruz ve çok azımız bunu kontrol etmeyi ve değiştirmeyi başarıyoruz.

Bilinçaltındaki bu tabuları yıkma vakti geldi. Artık yavrularımıza cinselliğin fizyolojik bir durum olduğunu, utanacak sıkılacak bir konu olmadığını onlarla konuşarak aktaralım.