Kadınları rahat bırakın!

Konu hakkında düşünmeden, yazmadan durmanın bir yolu yok. ‘Kadınları rahat bırakın!’ diye avaz avaz bağırmak geliyor insanın içinden ama çözüm yine duygulara boğulduğumuz yeni bir kadın-erkek söyleminde değil eşitlikçi olan ve olmayan yaklaşımı yaşamın her katmanında didik didik aramak, fark etmek, ortaya dökmekte gizli.

Fiziksel şiddet ve cinayete gelene kadar, kendini modern ya da aydınlanmış addeden kadın ve erkek hepimizin günlük, sosyal, duygusal, ekonomik her noktada ataerkil duruş, davranış, yaşayış ve karar alma biçimlerinin farkına varması lazım.

Bir arkadaşım konuyla ilgili, ‘Topluma kadınları öldürmeyin diye yalvarmak yerine, kadınlar fiziksel şiddeti ilk gördükleri noktada o erkekten ayrılmalı.’ diye yazmış. Evet çok haklı ama seçtiğimiz erkeğe gelmeden doğduğumuz ailedeki, çevredeki kadın-erkek ayrımını ne yapacağız? İçine doğulan ailedeki eşitsizliği görmeden sevgili olan erkeğin insanlığını nasıl anlayacağız?

Evdeki iş bölümünde kızından ve oğlundan farklı beklentisi olan anneyi, aile şirketinde aynı işi yapan oğlu ve kızına ayrı maaş politikası uygulayan babayı; çocuk bakımında kadının işinden, uykusundan, yaşamından feragat etmesini doğal erkeğinkini özveri olarak gören geniş aileyi normal saydığımız sürece fiziksel şiddeti anlamlandıramayız, önüne de geçemeyiz.

Pratik çözüme gelince, daha önce de defalarca paylaştığım Prof. Çiğdem Kağıtçıbaşı’nın bizde ve dünyada erkekteki şiddet eğilimini açıkladığı konuşmasını izlemenizi tavsiye ederim. En özet haliyle, ‘Baba, çocuk bakmalı’ deniyor. Evet İskandinav ülkesi değiliz ama erkeğin çocuk bakımına katılımını destekleyen sosyalpolitika üretilebilir. Ayrıca bireysel olarak, her yerde ve ortamda gördüğümüz ataerkil yani ayrımcı, eşitlik karşıtı duruşu afişe ederek doğrusuna liderlik edebiliriz. Düşük sosyoekonomik grup, feodal yapı ya da geleneksel düzen bir yana; modern saydığımız şehirli, eğitimli, genç aile de aynaya bakmalı. Kadınlar fiziksel olana varmadan günlük, sosyal, duygusal, ekonomik açıdan nerelerde haksızlığa uğruyorlar? Modern ya da geleneksel görünüyor olmak fark etmez tüm erkekler, aileler kendi pozisyonundan/duruşundan emin mi?

Oğul ve kızlarımıza doğru rol model miyiz?