Çocuklarınızı kendinize bağımlı yetiştirmeyin

Her şeyin en iyisi için çabaladığınız ve hem sağlıklı hem de güvenli bir şekilde büyümesini istediğimiz bebeğimizi kontrollü ortamlarda bir parça doğa ve dış dünya ile baş başa bırakmalı, bebeğin başa çıkma mekanizmaları geliştirmesine destek olmalıyız.

BEBEKLE GÜVENLİ BAĞ KURMANIN YOLU BU DEĞİL

“Ben bebeğimden bir saat bile ayrı kalamam” diyen anneleri duyar gibiyiz. Evet, şimdilerde anneliğin o süt gibi sade ve pudra kokulu günlerini yaşıyor olabilirsiniz. Dünyanın merkezinde sadece o var. Aldığınız nefes, yeme düzeni, sosyal yaşam, uyku saati her şey ona endeksli… Sadece çocuğun mutluluğuna odaklı bir yaşam döngüsü içinde günler geçip gidiyor.

Peki, ama bebeğinizi emzirmenin yanında sütünüzü sağıp birkaç saatliğine depo edebileceğinizi ve siz yokken de besin almaya devam edebileceğini biliyorken, haftalarca eve hapsolmak niye? Bir saniye yanından ayrılmadığınız bebeğinizle güvenli bağ kurmanın yolu bu değil. Sürekli yanında ve yapışık olduğu bir anne istemiyor bebeğiniz, onun ihtiyaçlarını yerinde ve zamanında karşılayan, sevgi ve ilgisinden mahrum etmeden, psikolojik ve fiziksel desteğini alabildiği ama bir yandan da kendisine zaman ayıran mutlu ve enerjik bir anne istiyor. Bunun yolu ona tutunup kalmak değil, unutmayın!

KENDİNİZE ZAMAN AYIRMAYA DA HAKKINIZ VAR

Onun yanından ayrılma hakkını, kendinize sadece “iş, hastane, kurs” gibi durumlarda tanımanız ileride yaşanacak büyük zorlanmaların habercisi. Kendinize zaman içinde bebeğinizin de alışıp kabul edebileceği özel ve güzel zamanlar ayırmaya hakkınız var. Kuaföre gitmek, spor yapmak, arkadaşlarınızla kahve içmek, anne-baba saati kapsamında eşinizle baş başa dışarı çıkmak sizin de hakkınız. Elbette dozunda ve sağlıklı bir alıştırma süreci ile kendinize bu hakkı tanımalısınız. Çünkü kendinize hak görmediğiniz şeyler bebeğin zihninde de böyle şekil alacak ve 2 yaşını geçince akşam dışarı çıkmaya kalktığınızda “Ne oluyoruz, bu da nerden çıktı? Oturun yanıma” diyecek ve siz de ona öfkelenip “Hayatımın ortasına gelip kuruldun, yeter ama” diyerek olumsuz duygular besleyeceksiniz. Aslında siz de haklı olacaksınız ama o da edinilmiş haklarının elinden alınmasını istemediği için kendince mücadelesini göstermeye ve gerilimli davranışlar sergilemeye başlayacak.

Annesi olmadan hiçbir şey yapamayacağına inanıp, kendisini savunmasız hissetmeye, birey olma yolunda kendisini başarısız bulmaya başlayacak. Bu nedenle de her an anneyi yanında isteyerek özerkleşme konusunda sıkıntılar yaşayacak.

En sağlıklısı, şimdiden, belirli sınırları küçük adımlarla belirlemek ve çocuğunuza anneden ayrı da varlığını sürdürebileceğini fark ettirmek. Bunun en iyi yolu da ilk bebeklik döneminde başlayarak annesinin de özel bir alanının olabileceğini öğrenmesini sağlamak.

Unutmayın! Mutlu ve enerjik bir anne; mutlu, bağımsız ve pozitif duruşlu bir bebek için ilk adım…