Diğer Yarım’ın ikizleri

Parçalanmış bir ailenin ikiz kızlarını kendi aralarında paylaşıp ayrılması ve kız kardeşlerin birbirini hiç görmeden büyümesi üzerine kurulmuş bir dizi Diğer Yanım. Ailelerinin gönülden onayını almadan evlenen Meryem ve Ecevit aslında iki farklı kültürü temsil eden bir geçmişten gelir ve aynı evde yaşamaya çalışırlar. Meryem daha geleneksel bir Karadeniz aile yapısından yetişmiş inatçı, anaç, heyecanlı ve muhafazakar bir kadındır. Hatta Karadeniz ağzıyla konuştuğundan ve kızlarını sağa sola yollamamak gibi bir tutum sergilediğinden biraz şehirleşememiş bir profil çizer.

Ancak bence asıl mesele ikiz kız kardeşlerin birinin türbanlı diğerinin başının açık olmasıdır. Çünkü böylece geleneksel ve modernin görsel olarak somut tarifleri veriliyor ve her sahnede sözde iki tezat yaşam biçiminin algısı detaylarıyla sergileniyor. Son yıllarda giderek derinleşen ve şiddetlenen bu ayrışma ve ‘eyvah değerlerimiz!’ veya ‘gitti gidiyor yaşam biçimimiz’ veya ‘çok sıkıyor mahalle baskınız’ veya ‘sokakta kahkaha atarak dondurma yalayamayacak mıyım sorunsalımız!’ veya ‘hani benim görüşlerimi dile getirme özgürlüğüm didişmesi’ gibi korkular, sancılar ve huylanmalar çoğaldıkça çoğalıyor.

Ben de bir türbanlı ve bir başı açık ikizleri görünce aynı huylanma, huzursuzlanma ve acaba ne demeye getiriyorlar paranoyasıyla izlemeye başladım. Aslında çok daha acayip olan bu ayrışma ve birbirinden korkma hali medeniyetler beşiği Batı’da gayet açık yükseliyor. Ortadoğu ki bu simgesel giysilerin doğup filizlendiği topraklar, orada bile ayrışmalar tanımlaması aynı kodlar üzerinden gelişiyor. Belki de geriliyor demek daha doğru! Yani özetle bu tüm dünya da gelişen gerilimli tartışma konusu ve insanların birbirinden korkma halidir. Birileri dini inançlarını özgürce yaşamak ve diğerleri tarafından tehdit edici olarak hissedilen fikirlerini zikretmekte ısrarcı, diğerleri de yaklaşan tehlikeden, yüklenen baskıdan ve daralan yaşam alanlarından şikayetçi. Üstelik herkes haklı görünüyor. Dizide benzer endişelerle bu minvalde o kadar korkak, tedirgin ve suya sabuna dokunmadan yazılmış ki üstü örtülen önyargılar nedeniyle ekstra yapmacık duruyor. Türbanlı kızın kanatları olmayan bir melek gibi ermiş, derviş ve bu hayatı yemiş yutmuş halleri doğrusu baygınlık veriyor. Bence bu en başta türban takan kadınlara yapılan haksızlık! Sanki onlar hep iyi niyet elçisi gibi sabır taşı olmak, herkesi anlayışla kabul etmek, olgun davranmak ve örnek model gibi yaşamak zorundalar? Yani zırvalayamazlar, saçmalayamazlar, yanlış zaten asla olmaz ve şeytana asla yanaşmazlar bile. Yahu türban taktılar diye bu kadar yük fazla değil mi? Sonuçta bunlar da insan değil mi? Bu kadar genç bir kız dolmaz, taşmaz, coşmaz, azmaz veya azıcık şaşmaz mı? Haydi diyelim ki Diğer Yanım’ın türbanlı hanımı böyle ulvi, derin, filozof bir genç kız, iyi de başı açıklar neden aynı oranda cıvık, yüzeysel, neredeyse değil açıktan gerzek yazılmış? İşleri güçleri boyanmak, gezmek, dans etmek ve alış veriş yapmak olan bu kızlar başları açık olunca zekâları düşük mü kabul ediliyor? Hele bir gece kulübü sahnesi var ki adeta zekâ özürlü kızlar diskosu! Ne çıstak danslar, ne bayat figürler, ne abartı kıvırmalar, çalkalamalar ve dahası bu nasıl eğlence? Buna tekabülen türbanlı kızın sahaflardan kitap alarak ve hatta kitabı almaya kıyamayarak büyük laflar etmesi ve Haliç’te yürüyüşe çıkarak eğlenmesi pek de kalemin tarafsız olmadığını düşündürmüyor mu? 

Ah ben ne desem az kalır! Lütfen kadın bedeni, giysisi üzerinden kendi bayat değerler çuvallarınızı kadınların sırtına yüklemeseniz! Lütfen yahu izin verin de türbanlılar da zırvalasın ve lütfen izin verin de başı açık kızlar gece kulübünde aptal saptal davranacaksa bile kızları oradan bir erkek çekiştirerek çıkartmasın. Çünkü dizi de aynen öyle oluyor. Bırakın bir gece de dans etsinler bakalım, hatta hep beraber kızlı erkekli, türbanlı türbansız! Kadınlar kafasına göre takılsın, ister taksın ister takmasın ama siz ezberden yazmayın yani! Lütfen!