Babalar Günü

Her ay köşe yazısı yazdığım “Bebek” dergisine Haziran yazımı gönderdiğimde henüz Soma faciası yaşanmamıştı. 301 baba evlatlarını yetim bırakıp bu dünyadan göçmemişti. Bu yüzden Babalar Günü’nü gönül rahatlığıyla yazmış, göndermiştim yazımı. Bu köşemde de Babalar Günü dolayısıyla bir yazı kaleme almak istedim ama kelimeler boğazımda düğümleniyor. 432 çocuğun babasız kalması insanın içini dağlıyor.

“Anne; gezindiğin bağ, baba; yaslandığın dağdır. Ömrünün en güzel çağı, annen ve babanla olandır” demiş Ataol Behramoğlu. 432 minik can bundan sonra hayatlarına yaslanacakları bir dağ olmadan devam edecekler. Tek dileğim onların içini bir nebze olması için olayın sorumlularının cezalarını çekmesi… Lütfen biz de Soma’yı unutmayalım, unutturmayalım.

Babalar Günü tarihçesi

Her özel günün bir çıkış noktası var, peki Babalar Günü nereden çıkmış biliyor musunuz?

Tarihi epeyce eski, 1909 yılında Washington’da yaşayan Sonoro Smat Dodd tarafından önce bireysel olarak kutlanmaya başlamış bugün. Anneler Günü’nden ilham alan Sonoro, Amerikan İç Savaşı gazisi olan babası için özel bir gün kutlamak istemiş. Annesinin 6. çocuğunu doğururken vefat etmesinden sonra hem yeni doğmuş çocuğu hem de diğer 5 çocuğunu kendi başına yetiştiren babasına minnet duygusunu belirtmek için babasının doğduğu ay olan Haziran ayında özel bir gün seçmiş ve ilk olarak 19 Haziran 1909’da ilk Babalar Günü’nü kutlamış.

1924’te Başkan Calvin Coolidge “Babalar Günü”nü desteklediğini açıklamış. 1966’da ise Başkan Lyndon Johnson Haziran ayının üçüncü pazarını resmen Babalar Günü ilan etmiş.

Çıkış noktası her ne olursa olsun babalarımıza kendilerini özel hissettireceğimiz bir gün olması güzel.

Yeni nesil babalar artık daha bilinçli, daha çok sevgisini gösteriyor. Çocukların bakımında dışarıda durmayıp her türlü katkıda bulunuyorlar.

Tüm babaların bu özel gününü kutlamak istiyorum ama gazetelerin 3. sayfalarına konu olan bazı babaları dışında tutmak geliyor içimden. Bir de küçücük kızlarını töre, namus, başlık parası gibi sebeplerle koca koca adamlarla evlendiren babaları kutlayamıyorum kimse kusura bakmasın. Onlara baba demek bile gelmiyor içimden.

Çocuğunun yaslandığı “Dağ” olan babalara selam olsun…

Sevgiyle kalın...