İnsanlara güven duygusu

Çoğu zaman danışanlarımda rastlıyorum, “Artık herkese güvenimi kaybettim, kimseye güvenmiyorum.” Ya da “En çok güvendiğim beni aptal yerine koydu. bir daha hayatta dediğine inanmam.”

İnsanlara ne tam güvenmek doğrudur ne de hiç güvenmemek. Çok sevdiğim bir söz var “Güven ama gözün üstünde olsun.” Bu bence önemli. Çok güvenip boşluğa düşmek de, bunun tam tersi hiç güvenmemek de doğru değil. Kimseye güvenmezsek hayatta yapayalnız kalır, paranoyalar içinde gezeriz. “Beni aldatıyor mu? Acaba beni aptal yerine mi koyuyor?” gibi düşüncelerle sürekli korku ve endişeye boğuluruz.

Tam tersi olarak birine aşırı güvendiğimizde ise eğer kötü bir insana denk gelirsek güvenimizi sarsabilir ve çok güvendiğimiz bir anda boşa düşüp aldatılabiliriz.

O güne kadar bize hiç yanlış yapmamış bir kişi bir gün yanlış yapabilir. Ama bunun tam tersi doğru değildir. Bize defalarca yanlışlar yapmış birisine güvenmek de bir o kadar risklidir. Çünkü insanın yaptıkları yapacaklarının göstergesidir. Bunu unutmayalım.

Sonuç olarak insanlara güvenelim ama yine de gözümüz üstlerinde olsun. Olur ya şeytana uyuverirler! Hiç olmazsa biz önlemimizi daha çabuk alabiliriz. Bir kaybımız olacaksa da daha erken durdurabiliriz. Yoksa insanları tanımak, tamamen onları anlamak bence hiç ama hiç mümkün değil. Belki şöyle demek daha da doğru, “Aksi ispatlanana kadar güvenebilirsiniz. Herkese…”