Her şey kafada mı bitiyor?

Her şey kafada başlıyor ama kafa da bitiyor mu? Burası tartışılır. Her zaman örnek veriyorum kalbimiz dakikada 72 kez atarken onu 75 kez attıramayız. Kalp atışımızı hızlandırabiliriz ama sayısını ayarlayamayabiliriz. Aynı şekilde bağırsaklarımız dakikada 5-6 kere kasılır ama bunu 8 yapamayız. Fakat ne hikmetse beynimizi kontrol altına alıp istediğimizi yapabileceğimizi düşünüyoruz ve bunu yapabilirmiş gibi bir de başkalarına bunu öneriyoruz.

Beynimiz bir yere kadar bizim etkimiz altındadır. Bir yerden sonra bizim kontrolümüzü aşabilir. Örneğin kafamızda bir sürü sorunlar ve sıkıntılar varken istediğimiz kadar uğraşalım uyku tutmaz, yatakta döner dururuz, koyunları sayarız. Sayı binleri bulur, biz sıkılırız ama yine de  uyuyamayız. Aynı şekilde çok kırıldığımız bir arkadaşımızı kendimize ne dersek diyelim, ne kadar “Affettim” desek de içimiz affetmez. Hatta çok sevdiğim bir söz var “En unuttum dediğimiz şeyler aslında unutmadığımız şeylerdir” diyor.

Beynimiz unutmak istediğimiz hiçbir şeyi unutmadığı gibi, unutmak istemediklerimizi de aklımızdan silebiliyor. Hatta yapılan bir araştırmada biz bir konuda harekete geçmeden önce beynimizdeki bir takım fizyolojik süreçlerin daha önce başlayıp bizden önce hareketi başlattığını bunu bizim kendi başlattığımız hareket gibi algıladığımızı söylüyor.

O yüzden "Neyi ne kadar kendimiz yapıyoruz, beynimizi ne kadar kendimiz yönlendiriyoruz?" konusunu sonraki haftalarda yayınlayacağım yazılarımda tekrar ele alacağım.