Çok çalışmak yeterli mi?

“Eğitimde doğru bilinen en büyük yanlış ne?” deseler herhalde hiç düşünmeden “Başarmak için çok çalışmalı” sözüdür derim. Neden bunu derim, çünkü 2 gün önce konuştuğum bir danışanım dershane sınavlarında hep başarılı olduğu halde üniversite sınavında başarısız olmuş ve beklediğinden çok düşük bir puan almıştı. Daha da kötüsü hep beraber çalıştığı ve kendisinin çoğu zaman ona dersleri anlattığı arkadaşı ondan çok daha yüksek puanlar aldığında film kopmuştu.

“Ben günlerce çalışmadım mı, elimden geleni yapmadım mı?” diyerek ağlamaya başlamış, geçirdiği kriz nedeniyle aile endişeye kapılmış ve “Kendimi öldüreceğim, ben bunu hak etmiyorum” dediği zaman da alıp apar topar bana getirmişlerdi. Aslında bu kadar dramatik olmasa da çok çalıştığı halde başarısızlık yaşayan gençleri gördüğümde çok üzülüyorum. Bu gençler çok büyük gayret sarf ediyorlar ama onların yarısı kadar çaba harcayan başka gençler onlardan daha fazla puan alıyorlar. Bu haksızlık değil mi diye düşünüyorum ama sonra şunu fark ediyorum: “Bilinçli ve planlı olmayan hiçbir çalışma başarıya gitmiyor, başarıya gitmediği gibi başarısızlıkla karşılaşıp var olan güveni de geriye götürüyor.”

Yapılması gereken en önemli davranış planlı, programlı ve sonuçta verimli çalışmak. Peki, nedir verimli çalışmak? Çalıştığı sürenin karşılığını alabilecek şekilde çalışmak, sınavlarda bilgisini gösterebilmek, sıkıldığı zaman ara vermek, çalışamadığı zaman aklını toparlayıp geri dönmek ve tekrar dersin başına oturabilmek; sporunu yapıp, sosyal hayatından geri kalmamak. Peki, bunlar mümkün mü?

Bence mümkün çünkü bunu yapabilen gençleri görüyorum. Sadece zamanı iyi kullanıyorlar. Ders zamanı derse odaklanıyorlar, kendilerini dağıtacak durumlardan uzak duruyorlar. Bilgisayar ve televizyona vakit ayırıyorlarsa da bunu belirli bir dozda yapıyorlar. Çoğunlukla bir koçun desteğinde gerek çalışmalarını, gerekse tüm zamanlarını ayarlıyor ve çalışma zamanı ile ders dışı zamanlarını iyi dengeliyorlar. Eksikleri varsa onları tamamlamaya yoğunlaşıyor ve çalıştıkları konuları iyi öğreniyorlar. Yarım bilginin bilgisizlikten kötü olduğunu fark ederek çalışmalarını bu yönde sürdürüyorlar. Dikkat eksikliği, sınav kaygısı gibi durumlarda yardım alıyor, bu sorunların başarılarını engellemesine izin vermiyorlar.

Bütün bunları yaptıkları zaman da geri dönüp pişman olmuyorlar. Sonuçta başarı bir şans işi değil. Başarısızlığın sebebi şanssızlık olabilir ama başarının şansa bağlı olmadığına inanıyorum. Bu yüzden de gençlerin körlemesine çalışmak yerine, kendilerinin farkında olarak ve zaman zaman durup “Doğru yolda mıyım?” diyerek durumlarını gözden geçirmeleri onları başarıya götürecektir.

İÇERDİĞİ OMEGA-3 SAYESİNDE HAFIZAYI GÜÇLENDİREN CEVİZİ ÇOCUKLARINIZIN ÖZELLİKLE SINAV DÖNEMLERİNDE BOL BOL TÜKETMESİNİ SAĞLAYIN. KARAMELİZE CEVİZ TARİFİ İÇİN TIKLAYIN!