Çocuklarınızı tenkit etmeyin

Çocuklarımızı tenkit etmeden önce iki kere daha düşünmeliyiz. Ben onu tenkit edersem işe yarar mı yoksa çok tenkit ettiğim için beni dinlemez, bildiğini okur mu diye. Burada ölçü şu olmalı: Eğer tenkit etmiyorsak çok büyük hata yapacağına inanıyorsak davranışını tenkit edelim ama çok büyük sorun olmayacaksa hiç karışmayalım. Özellikle buradaki davranışını tenkit etme konusu da çok önemli. Sen pasaklısın, eşyalarını toplamıyorsun ya da sen tembelsin çalışmıyorsun gibi sözlerle yaklaşıp onun davranışını tenkit ederken kendisine de yafta yapıştırıyorsak o zaman onu tenkit etmemizi dinlemez, bize tepki verir. Bunun yerine ders çalışmamandan rahatsız oluyorum cümlesi daha etkili olacaktır. Çocuklarımızın davranışlarını eleştirdiğimiz oranda onların olumlu davranışlarını da takdir etmemiz gerekir. Olumlu davranışlarını görmeyip sürekli olarak olumsuzluklarına odaklanırsak onu güvensiz, öz saygısı düşük bir insan olarak yetiştiririz. Sürekli kendisini başarısız gören, her yaptığında hata arayan, hiçbir konuda kendisine güveni olmayan, ben zaten yapamam diyen bir insan haline gelir. Sonuç olarak çocuklarımızı tenkit etmeden önce iki kere daha düşünelim. Olumlu yanlarını vurgulayalım, olumsuzluklarında sadece davranışlarına yönelik eleştiride bulunalım ve mümkünse çok ama çok gerekmedikçe onları eleştirmeyelim. Sürekli eleştirdiğimizde bizi duymayacaklarını ve dinlemeyeceklerini unutmayalım. Çocuklar ve büyükler iyilikten alır. İlla eleştirmemiz gerekiyorsa bunu çok uzun laflar etmeden kısa ve net dile getirelim. Çok uzatıp dillendirdiğimizde yine bizi dinlemeyeceklerini unutmayalım.