Çocuklarınıza rol model olun!

Çocuklarımız bizim söylediklerimize bakmaz, yaptıklarımıza bakarlar. Bu nedenle onlara iyi bir rol model olmamız gerekir. Söylediklerimizle yaptıklarımız birbiriyle uyumlu olduğu oranda çocuklarımıza iyi bir rol model olabiliriz.
           
Anne ve babalar olarak sürekli çocuklarımızın davranışlarına müdahale ediyoruz. Sürekli olarak müdahale ettiğimizde çocuklarımız bizi dinlemiyorlar. Söylediklerimiz bir kulaklarından giriyor bir kulaklarından çıkıyor. Bu yüzden de biz daha çok karışma ihtiyacı hissediyoruz. Halbuki çocuklara çok fazla karışmak yerine daha az müdahale etsek, davranışlarımızla doğruları göstersek çocuklarımız da bunları model alacaklar. Örneğin sigara içen bir ebeveynin çocuğunun ilerde sigara içme alışkanlığı kazanma riski, sigara içmeyen bir ebeveyne göre daha fazladır. Sigara içmeyen bir anne babanın çocuğu da ilerde sigara içebilir ama bu daha küçük bir olaslıktır. Ben içiyorum sen içme demek bir işe yaramaz. Çocuklar bizi taklit eder.

Öfke ve tepkiler konusunda da böyledir. Sinirlendiği zaman çabuk tepki veren bir anne babann çocuğunun sakin olmasını beklemek çok gerçekçi bir davranış olmayacaktır. Çocuklarımız da böyle durumda çabuk öfkelenir ve büyük tepkiler verebilirler. Sonuçta gördükleri tepki modeli budur. Unutmayalım ki çocuklarımızın davranışlarında ailenin etkisi %80 dir. Hele ki ilk çocukluk çağlarında anaokuluna kadarki sürede bu %90'lara varacaktır. O nedenle çocuklarımıza iyi bir model olmak zorundayız. Düşünerek konuşmalı, düşünerek davranmalı ve kontrolü yüksek ana-babalar olmalıyız. Armut ağacının dibine elma düşmeyeceği gibi sorun yaşayan ailelerin de çocuklarında sorunları görmek beklenen bir gelişmedir.

Çocuklarımızın yanında tartışmaktan, birbirimizi kırmaktan uzak durmalı, söz ve davranışlarımızla yi bir örnek olmalıyız. Kitap okuyan, insanlara yardım eden, insanlarla güzel ilişkiler kuran, kendisini sürekli geliştirme çabasında olan anne babaların çocukları bu yönde gelişme gösterecektir. Kitap okumuyor ve kendimizi geliştirmiyorsak, spor yapmıyorsak, sigara içiyorsak çocuklarımız da bu alışkanlıkları gördüğümüzde üzülmemeliyiz. Bu sonuçta bizim eserimiz. Ancak unutulmamalıdır ki biz davranışlarımızı değiştirir, bunları düzeltirsek çocuklarımız da aynı şekilde bizi model alır ve daha doğru davranışları edinirler.

Sonuç olarak çocuklarımızı iyi yetiştirmek istiyorsak önce kendimizi iyi yetiştirmeliyiz. İyi davranış modelleri edinmeli ve bunları hayatımızda uygulamalıyız. Ancak o zaman çocuklarımız da bizim gibi davranacak ve doğru alışkanlıklara sahip olacaklardır. Bu şekilde onlara müdahale etmemize ve çok fazla karışmamıza gerek olmayacaktır. Unutmayalım en iyi anne baba çocuğuna en az müdahale etmek zorunda kalan anne babadır.