Paylaş
Günümüzde cep telefonu genç yaşlı herkesin elinde. Özellikle gençler artık onsuz bir dakika geçirmiyorlar. Giderek daha küçük yaşta çocukların elinde cep telefonları görülmeye başlıyor. Bu çocuklar konuşma çağında olmadıkları halde sırf oyalansınlar diye aileler ellerine cep telefonlarını veriyorlar. Çocuklar da cep telefonuna girip kendi başlarına istedikleri bölümü açıp bir kenara sessizce oturup onu izliyorlar.
Çocukların sessiz durması için anlık işe yarayan telefonlar fark edilmeden onlara zarar veriyor. Çocuklar bu telefonları ellerine aldıklarında diğer çocuklara yaklaşmıyorlar, ses çıkarmıyorlar neredeyse dünyadan uzaklaşıyorlar. Bu iş ailelerin işine yaradıkça daha yaygın olarak kullanılmaya başladı. Artık çocukların en ufak yaramazlıklarında anne babalar “Uslu durursan cep telefonunu veririm” diyor ve gerçekten de veriyorlar. Bir süre sonra etrafa tepki vermeyen, seslenildiğinde duymayan, göz teması kurmayan çocukların sayısı artınca da telaşa kapılıyorlar. Halbuki fark etmeden bu durumu kendileri yaratıyorlar. Çocukların sessiz durmaları, yaramazlık yapmamaları ve ses çıkarmamaları karşılığında onları cep telefonu bağımlısı yapıyorlar. Cep telefonu bağımlısı olan çocuklar da içlerine kapanıyor, arkadaşları ile temas kurmuyor ve giderek yalnızlaşıyorlar.
Sonuç olarak çocuklara cep telefonunu vermemeliyiz. Ağlayabilirler, o güne kadar alıştırdığımız için vazgeçmeyebilirler. Bu konuda dirayet göstermek önemli. Çocuklar bu konuda ısrar ettiklerinde onların dikkatlerini başka yöne çekmek, oyalanacakları başka şeyler bulmak, onları arkadaşları ile oyun oynamaya yönlendirmek çok daha faydalı olacaktır. Unutmayalım cep telefonu bağımlılığı çocukların ellerine erken yaşlarda telefonun verilmesi ile daha çok yaygınlaşacaktır. Hiç olmazsa doğru kullanacakları yaşlara kadar onları cep telefonundan uzak tutmalıyız.
Paylaş