Çocuğunuzla inatlaşıyor musunuz?

Çocuğum çok inatçı diye dert yanan anne babalara “Çocuklar kendi kendilerine inatlaşmazlar, mutlaka onlarla inatlaşan bir anne baba vardır” dediğimde önce itiraz etmelerine karşın bir süre sonra bana hak veriyorlar. Çünkü fark etmeden çocuklarıyla inatlaşıyorlar ya da onları inatlaşacak duruma getirip sonra "Benim çocuğum inatçı" diye şikayet ediyorlar.

İnatlaşma, öğrenilen bir davranıştır. Çocukların inatlaşmayı öğretmesinin en temel yolu, önce onun isteklerine "hayır" demek sonra da inatlaştıkları zaman dayanamayarak "evet" demektir. Hele hele bunu alışkanlık haline götürüyor ve her dediğine "hayır" diyorsak artık sürekli zıtlaşma kaçınılmaz olmuş demektir. Çocuklar yaptırmak istedikleri şeyleri ısrarla ister ve vazgeçmezse, anne ya da babasının bir süre sonra vazgeçerceğini ve onlara istediğini yaptıracağını düşünürler. Gerçekten de bu düşüncelerinde çoüu zaman haklı çıkıyorlar. Bir süre sonra anne ya da baba pes ederek onların istediğini yapmaktadır.

“Ne istediğim değil nasıl istediğim önemli” diye düşünmeye başlayan çocuk veya gençler, bir süre sonra her şeye inatlaşmaya başlamaktadır. Bu nedenle kendi istediğimiz hiçbir şeyi onlara yaptıramadığımız gibi bir süre sonra istemediğimiz ne konu varsa o konuda çocuğumuzun istediklerini yapıyor olarak kendimizi bulmaktayız.

Sonuçta çocuklarımızla inatlaşmak istemiyorsak onların her dediğine "hayır" demekten vazgeçmeli, uygun isteklerini kabul ederken uygun olmayan isteklerinde kararlı olarak "hayır" demeli ve bunu da istikrarlı bir şekilde sürdürmeliyiz.