Ayrılık birliktelikle başlar

Gerek sevgililer gerekse evliler ayrıldıklarında hep son zamanları değerlendirme gayreti içindedir. “Anlaşamadık”, “Bana şöyle söyledi”, “Annemi sevmedi”, “Benimle sinemaya gelmedi”, “Çok kıskançtı”…

Çok sevdiğim bir söz vardır. “ Kayayı parçalayan son çekiç darbesi değildir.” Ayrılık sürecinde de ilişkiyi bitiren ilişkinin son zamanları değildir. İlişkinin başından başlayan çatlağın artık ayrılığa dönüşmesidir. Bu çatlağın büyük ya da küçük oluşu ayrılık sürecini belirlemekte ancak ayrılmamak birlikteliğin yürüyebildiği anlamına gelmemektedir. Ruhen kopuk iki insan da bir arada yaşayarak evliliklerini sürdürebilmektedir. Bu yüzden ilişkilerin başından itibaren iyi değerlendirilmesi gerekir.

Dilimizde kullandığımız “Olmayacak duaya amin demek” ilişkiler için çok daha geçerli olup, iki insanın sırf birbirlerinden hoşlandıkları ya da aileleri ve çevreleri bir arada mutlu olacaklarına inandıkları için başlayan beraberlikleri giderek farklılıkların artması, daha da önemlisi bu farklılık ya da anlaşmazlıkların giderek ilişkiyi çekilmez hale getirmesiyle sonlanmakta ve sonuçta ortada beraberlik diye bir şey kalmamaktadır.

Seneler sonra “Biz birbirimize uygun değiliz” sonucuna ulaşmak için uzun ve mutsuz bir süreç beklenmemeli, ilişkinin başlarında anlaşmazlıklar fark edildiğinde ilişki tekrar gözden geçirilip ayrılık yoluna gidilebilmelidir. Aslında birçok insan bu durumu fark etmekte ama ayrılık acısına katlanamayacağını düşünerek buna cesaret edememektedir. Ayrılığın geç olmasının, erken olmasından daha acı vereceğini fark ettiklerinde ise büyük oranda iş işten geçmiş olmakta ya da artık daha büyük acı çekerek birbirlerinden ayrılmaktadır.

Ayrılık acısını yaşamak istemiyorsak, karşımızdaki insanı iyice tanımadan ilişki içine girmemeli ya da ilişkiye başlıyorsak bu süreci biraz daha yavaş işleyen bir süreç haline getirmeliyiz. Aklımıza “Duyguların mantığı olur mu?” sorusu gelse de sonradan acı çekmek istemeyen herkes bir ilişkiye girmeden önce bin kere daha düşünmesini ve kendisi bunu bilemiyorsa bir psikolog, yaşam koçu ya da psikiyatrist ile tartışarak, danışarak bu yolu yürümelidir.