Anne baba tutumları

Çocuklarımızın davranışlarından şikayet ediyoruz ama acaba biz onlara nasıl davranıyoruz? Bizlerin onlara davranışlarının, onların davranışlarının belirleyicisi olduğunu unutmamamız gerekir. Öyle ki çok sevdiğim bir örnek vardır. Utandırdığımız çocuklar utandırmayı öğrenir, şiddet gösterdiğimiz çocuklar akranlarına şiddet göstermeyi, sevgi gösterdiğimiz çocuklar da sevgi ile davranmayı öğrenir. Sonuçta biz ne verirsek onu alırız. Genetik geçiş önemlidir ama asıl etkin olan çocuklarımıza nasıl davrandığımızdır.

Onu dinliyor, fikirlerine saygı gösteriyor ve birlikte kararlar alıyorsak, çocuğumuz da sorumluluk alan ve bizleri üzmeyen bir çocuk olacaktır. Her yaptığına karışıyor, bir kulp buluyor ve azarlıyorsak sürekli azarlamak zorunda olduğumuz bir çocuğumuz olacaktır.

Anne ve babanın ortak tavrı da önemlidir. Birlikte aynı mesajları vermek çocuklar için çok daha olumlu olur. Ayrı mesajlar verir, birimizin söylediğini öbürü etkisizleştirir, kendi bildiğini okursa çocuklarımız da işlerine geleni yapıp işlerine gelmeyeni yapmazlar. Bu yüzden ana babanın ortak dili çok önemlidir. Farklı düşünebiliriz ama onlara tek bir davranış göstermemiz gerekir.

Sinirli olsak bile çocuklarımıza anlayışlı davranmalı ve onları dinlemeliyiz. İletişimden anladığımız bizim söyleyip onun dinlemesi ise bir süre sonra bizim söylediğimizi dinlemeyecektir. Birçok aile acaba çocuğum işitmiyor mu deyip onu işitme testi için doktora götürmekte ama bir şey olmadığını bunun artık çocuklarının kendilerini dinlemediğinin belirtisi olduğunu öğrenince önce sevinmekte ama sonra da niye bizi dinlemiyor diye üzülmektedir. Bunun nedeninin çok fazla şey söyleyip, hatta aynı şeyi defalarca söyleyip onları yıldırmamız olduğunu unutmamamız gerekir .

Sonuçta ana baba tutumları gerçekten çok önemlidir. Bu konuya sonraki yazılarımda yeniden değineceğim.