Paylaş
Oyun oynarken çocuğunuzla bütünleşin. Oyun oynamak yavrunuz için en önemli “iş” tir. Sizler nasıl işinizi önemsiyorsanız o da “iş”ini önemsiyor. Önce kendi bedenini keşfeden ve bedenini oyuncak yapan bebek, kendini ve çevresini tanımak için büyük bir ihtiyaç içindedir.
Ellerini gözlemleyen çocuk, zaman geçince bakıyorsunuz ki, ‘’parmak oyunları ‘’ oynamaya başlıyor. Çocuk için büyük faydaları olan parmak oyunları için ekstra bir oyuncağa veya malzemeye ihtiyaç yok. Zaman, mekan sınırı yok. Çocuklarda duygusal problemlerde rahatça uygulanabilen, iletişimi kuvvetlendiren bir oyun çeşidi.
Çocuklar, eskisi gibi sokaklarda rahatça oynayamadıkları için, evlerde anne- babaların çocuklarıyla iletişimi desteklemeleri açısından oyun önemsenmelidir. Ayrıca ailelerde çocuk sayısının az olması da çocuğun ebeveynleriyle oyun gereksinimini artırmakta. Bunun yanında iş saatlerinin ve ulaşımın zaman alması, çocuklarla geçirilen zamanı kısıtlamakta..
Çocuğumuz bizim için çok önemli ve her şeyimizi onların geleceği için düzenlemeye çalışıyoruz. Daha çok çalışıyoruz, daha çok kazanmaya çalışıyoruz. Günlük işlerimiz bizim çocuklarla zaman geçirmemizi azaltmamalı ve olabildiğince değerli zaman geçirmeliyiz. Belki ebeveynler, gün boyunca çalışıp, akşam eve geldiklerinde çocukların isteklerinden bunalıyor olabilirler. Özlüyorlar, ancak, tahammül sınırları düşük kalıyor. İşten dönüşte çocuklar da kendi ‘’iş’’leri ile ilgilenilmesini istiyorlar. Bu da onlar için çok önemli; yani OYUN..
O zaman çocuğumuz bizim için değerliyse onunla oyun oynamalıyız. Hem bu iletişimimizi destekleyecek, hem çocuğumuz kendini rahatça ifade edebilecek, hem de biz TERAPİ olacağız. Yeter ki, bu durumu külfet olarak algılamayalım.
Zaten çocuğumuzla oynayacağımız süre kısıtlı olduğuna göre bunu güzel değerlendirmeli ve kıymetini bilmelidir. Büyüdüğünde, ergenlik dönemine geldiğinde zaten sizi yanında çok fazla istemeyecek ve arkadaşlarına yönelecektir.
Oyunun çocuğa katkıları, beslenme ve uyku kadar önemlidir. Çünkü, oyun etkinliği de bunları destekleyen bir faaliyettir. Oyun ile deşarj olan çocuk, acıkır ve beslenmek ister. Metabolizması çalışır. Beslenmesini yapan çocuk da sonrasında dinlenmek ister.
Çocuklara çok erken olarak harf yazdırmaya çalışmak, rakamları öğretmeye çalışmak, zamanı gelmeden önce yaptırılmaya çalışıldığında çocuk, oyundan mahrum edilmiş olur. Ayrıca da kaslar yeteri kadar gelişmiş olmadığı ve vücut hazır duruma gelmediği için uğraşımız boşunadır ve çocukta stres yaratır. Erken çocukluk eğitim kurumlarında belki velilerin beklentileri ile bu kaygı göze çarpmaktadır.
Çocuğumuzla oyun oynarken, bizler ‘’çok başarılı oyun oynamalıyız’’ gibi bir duruma düşmememiz lazımdır. Burada önemli olan konu çocuğumuzun kendisini ifade etmesine ortam hazırlamak ve aramızdaki iletişimi kuvvetlendirmektir.
Çocuğa da zorlama yapıp, örneğin “ Legoların aynı renklerini bir araya takmalısın, ya da örnekteki şekil için bu şekilde takılmaması gerekir “ gibi yönlendirmeler yapılmaması uygun olur. Çocuğun girişimciliğini ve özgünlüğünü yok etmemek gerekir.
Çocuklarımızla mutlu oyunlar dileğiyle..
Paylaş