Tatil hikayeleri 2

“Dost nicedir”den yola çıkarak, hayatımdaki tüm ağrıyı, sızıyı bertaraf eden dostlarımla geçirdiğimi görüyorum ömrümü.
İçimdeki ebruli ruh halini, hayatımda en çok güldüğüm tatillerden birini yaparak, renk değiştiren ruhumla döndüm evime, çocuklarıma, aşkıma...

Biz çocuklu annelerin, çocuklarını babalarına bıraktığı, babaların da bir evde toplanıp çocuklara baktığı, annelerin uçsuz bucaksız denizin en sakin ucuna ulaştığı bir tatil geçirdim ben.

Rengi MAVİ

Üretkenlikle üretememe arasında bir yere takıldım üç aydır. Yok yok nedeni yeni bebem falan değil.

Hatta yeni bebe, kendini sanki beni desteklercesine öyle uslu kıvamda tutuyor ki, doğduğu günden beri adeta gözü üstümde. O da merakla bekliyor gibi bana cesaret veriyor.

Kızım deseniz olabilecek tüm ablalık limitlerini zorlayarak bana yardımcı, bir arkadaş, uyumlu bir kız çocuğu ama en çok bir kardeşin sahip olabileceği yüreği çok güzel abla örneği sergiliyor.

4 ayı bitmiş bir bebeği, 9 yaşındaki kızı ile kocasının kucağına bırakıp giden anne ki ben oluyorum o kişi, itiraf edeyim hiç içim burulmadı, hiç pişman değilim.

Evdeki huzurdan ve yardımlaşmadan emin olduğum için, bana bu fırsatı gönül rahatlığı ile verdikleri için pek tabii ki çok şanslıyım, farkındayım.

Ama loğusalığı da, emzirmeyi de, ilgilenmeyi de yeteri kadar yapmış olduğumun vermiş olduğu ruhsal motivasyonumla hak gördüm bu kaçamağı kendimde, içimde...

Artık gitmem gereken aşkla yaptığım işim, tutkuyla hobi edindiğim yazılarım, büyük bir heves ve iştahla bitirmeye çalıştığım yemek kitabım “bir nefesle” ivmelenecek inanıyorum.

Nefes demişken, kızlar lütfen şuna yürekten inanın “aldığımız nefes boşuna değil, biliyorsunuz değil mi?”

Sebepleri var biiiir biiiirrr ama bir de göremediğimiz sonuçları var yine biiiirrr biiirrr...

Bana renk renk bileklikler yapan kızımın dediği gibi; “Hayatın da aslında böyle renkleri var değil mi anne?”

Ben de size soruyorum, var değil mi?

Kimi melekleri içselleştiriyor, tüyler gördüğünü iddia ediyor, kimi içindeki şevkle yaşıyor, kimi sevdikleri ile hayat buluyor, benim de motivasyonum nefes oldu...

Eğer her sabah güne uyanıp, her akşam uyuyor ve sabah yine uyanıyorsak var bir sebebi değil mi?
Güzel bir nedeni var değil mi?

Özlen ben, renkleri sadece çocukluğundaki gibi boya kalemlerinde beğenip bırakmayan, kızının elleriyle ördüğü bilekliği ve hayatına giren Mavi’siyle mesajını alan...

Rengarenk...