Parti parti aşure

Her yıl yaptığım aşure, son üç yıldır kızımında bana katılması ile ritüele dönüştü.

Minnacık elleri ile badem ayıklarken, şimdi bütün süslemelerde iş başında.

Aşureyi pişirmesi benden, süslemesi kızımdan.

Seneye oğluşumda bakakalır herhalde tamda bu zamanlarda. "Bunlar saatlerce ne yapıyorlar böyle?" diye düşünecek.

Şimdilik bakakalsın 3-4 yaşına gelince elbet onada buluruz bir görev, artık cevizleri mi ona kondururuz, narları mı dizdiririz bilmem ama şimdiden mutfağa ucundan, kıyısından alıştaralım ki, ileride eşi olacak kız, oğlum her ona yardım ettiğinde belki dua eder bana, eli ne yatkın bana ne yardımcı diye.

Oğlumla ilgili hayallerimden biri aşure eğlencemiz sırasında belirdi işte...

Mutfak seven, heves eden erkek çocuklarına bayılıyorum. Bakalım bu konuda da bize benzeyecek mi?

Mutfak sohbetleri gibisi yok, elbet bir imece, bir el birliği, bir sohbet, muhabbet, bir hazırlama, atıştırma oluyor illa ki... Ne güzel, güzel anlar birikiyor hafızalarda...

Kızım büyüdükçe, onunda aşure listesi oldu tabii. Okul arkadaşları, öğretmeni herkese götürmek istedi.

Geçen hafta adet yerini bulsun, yedi kapıya dağıtalım derken, liste kabardıkça kabardı, benimde içimde kaldı.

Hoopp dün akşam yine aşure faslı... Bugün yine dağıtım günümüz.

Bu yıl düşündümde kesin seneye aşure pişirmeyede sulanacak kızım. E neden olmasın, varsın öğrensin şimdiden.

Annem derdi ki mutfak olayı zorla olmaz, içinden gelecek, kıpır kıpır duramaz yerinde isteyen, ya eliyle, olmadı gözüyle öğrenme isteği ile yanar tutuşur.

Bayılıyorum bu duyguya, hala hangi eve gidersem gideyim o evin yemek defterini merak ederim.

Ve aşure... Orijinali “Aşura” olarak geçen, “Aşure” günü, Muharrem ayının 10. günüdür.

Hikayesinde rivayet edilen bir çok sebep anlatılırken kuşkusuz hepimizin ağırlıkla bildiği ve inandığı Nuh Tufanıdır.

Aşurenin sembolize ettiği manevi hadiseye ben kendi adıma yürekten inandım. Çocukluğumdan beri anlamı benim için aynı, halada değişmediği için çok mutluyum. Buğdayı ile, fasulyesi ile, nohutu ile bereketine inanıyorum.

Hazırlarken, pişirirken, paylaşırken, içinizden geçen sadece kendiniz için değil herkes için ettiğiniz dualar, temenniler mutlaka yerini buluyor biliyorum. Kızları olanlar mutlaka yapmalı, yedi kapıyada dağıtmalı derler, her biri çocukluktan kalan güzel kalıntılar işte... Anneden, kızına geçen, kızından torununa... Ne kadar güzel adetlerimiz var, bizleri birbirine yaklaştıran, iç ısıtan...

Gelelim Aşuremize...

Her yiğidin yoğurt yiyişi nasıl farklıysa, yemek pişirmekte bence aynen böyle birşey. Damak tadımız, alışkanlıklarımız, tercihlerimizle şekilleniyor aslında pişirme metotlarımızda, kıvamıda, malzemeleride.

Aşure de bu usullerin en güzel örneği. Kimi içinde kayısılı, üzümlü sever, kimi gülsuyu kokulu, tarçınlı, karanfilli, kimi vardır beyaz olsun diye süt döker, kimi vardır nişasta ekler... Eminim her biri başka lezzette ve tattadır ama şu gerçek ki, karışım ne olursa olsun, tadı hep hakkını verir. Bütün yapanlarında, paylaşanlarında, afiyetle tadıp dua edenlerinde herkesi Allah kabul etsin.

Bizdeki usulun kod adı “Anne, kayınvalide aşuresi”.

Benim damak tadıma göre aşuremin özellikleri gülsuyu olmadan, sütü olmadan, nişasta olmadan, kendiliğinden beyaz tutacak yani benim tabirimle içi SADE AŞURE olacak.

Sade dememde ki kasıt, içini oldukça sade tutup, dışını bol malzeme ile süslemeyi tercih edip, içindeki tatlı hissini dışındaki mayhoşlukla damakta lezzet patlaması yaşatan bir karışımı tercih ediyorum.

Tabiiki bu baz içine, gülsuyu seven, tarçın seven, karanfil seven herkes istediği malzemeyi istediği miktar ve kıvamda ekleyerek kendi damak tadını bulur.

Hepimizin Muharrem ayı mübarek olsun, kabul olsun, iyi yıllar olsun, bereketli, sağlıklı, huzur dolu günler olsun...

Aşurelerimizi karıştırırken, annelerimizide anıp, dua etmeyi unutmayalım. İyi ki varlar demek için...