Paylaş
Cinsel işlev bozuklukları hala Türk toplumunun kanayan yarası… Cinsel işlev bozukluklarının başında da "Vaginusmus" dediğimiz cinsel birlikteliği erteleme ve kaçınma hastalığı yer alıyor. %100 tedavisi mümkün olmasına rağmen hala binlerce çiftin yaşadığı bir problem maalesef ki…
10 yıl önce bir arkadaş ortamında tanıştık, eşim çok anlayışlı, kibar bir adamdı, bana olan ilgisine kayıtsız kalamadım. Üç yıl çıktık, ailelerimiz arasında bir anlaşmazlık olmadı. Hemen hemen her gün görüşüyorduk, yüzeysel sevişmelerimiz olmuştu, ama tam bir birlikteliği evlendiğimiz gün yaşamak istedik. Yedi yıl önce de evlendik. O gece oteldeydik, ancak içimi korku kapladı, ya çok kanarsa, ya hastanelik olursam…
Bir keresinde küçükken ablamın arkadaşları konuşuyordu, duymuştum, çok acıyor demişlerdi.
O gece bütün o konuşmaları hatırladım. Eşime bir şey belli etmemeye çalıştım. Ama bütün vücudumun kaskatı kesildiğini hissettim, eşimi itmeye ve hıçkırarak ağlamaya başladım. Eşim ne olduğunu anlayamadı, bana çok anlayışlı davrandı, o gece sarılarak uyuduk. Ertesi gün balayına gittik, balayımız rezil olmasın dedim, orada da birlikte olmayı erteledik. Döndüğümüzde eşim “Ne zaman hazır hissedersen kendini o zaman birlikte oluruz” dedi. Ancak bu ağlamalarım, kasılmalarım, panik halim hiç geçmedi.
2 yıl sonra etraftan çocuk baskıları geldi. Bir kadın doğum uzmanına gittik, muayene etmek istedi ama ben buna izin vermedim. Doktor bana sen “Vaginusmus hastasısın. Anatomik olarak hiçbir sorunun yok ancak bu sorunun temeli psikolojik” dedi. O ana kadar böyle bir terim hiç duymamıştım. Dünya başıma yıkıldı. Görüşmemizin sonunda bana bazı ödevler verdi, parmaklarımla vaginaya masaj yapacaksın dedi. Ama ben bunu hiç yapamadım. Bir daha da gitmedim. 3 yılın sonunda evliliğimizde sorunlar yaşanmaya başladı, sürekli kavga eder olduk. Ben kendimi eksik hissediyordum, o nedenle suçluyum diye daha da agresifleşiyordum. Eşim kendisini sevmediğimi düşünmeye başlayarak, giderek benden uzaklaştı.
Yedi yılımız böyle geçti, şimdi eşim benden boşanmak istiyor “Ya doktora gideriz, ya da boşanırız” dedi. Eşimi seviyorum ve boşanmak istemiyorum, tedavi olmak istiyorum ama bunun tedavisi var mı acaba?
3 yıllık evliyiz, eşim komşumuzun bir akrabasıydı, bizim mahalleye gelince beni görmüş, beğenmiş, biraz görücü usulü bir evlilikti bizimki. Altı ay nişanlı kaldık, nişan günü dini nikahımız yapılmıştı, ama yine de pek birbirimizle vakit geçiremedik. Düğün gecesi ikimiz de yorgun ve stresliydik. Ben birlikte olmak istemedim. Gece 4 -5 gibi telefon çaldı, kayınvalidem çarşafı sordu, o gece çok ağladım, yapamadım diye, eşim de çok üzüldü, gitti içerden jilet getirdi ve elini kesti çarşafa sürdü. Çok rahatlamıştım, ertesi sabah çarşafı görünce ailesi “Aferin kız çıktın” dediler. Bu sefer içimi çok büyük bir korku kapladı ya bu gece birlikte olduğumuzda kanamazsa, eşim “Sen kız değilmişsin” derse, biz bu çarşafı nasıl açıklarız.
O günden sonra hiç birlikte olamadık, yüzeysel sevişiyorduk. İlk yılımızın sonunda bir gün adetim gecikti, hamile olduğumu öğrendim, ben çok sevindim ama eşim benimle birlikte olmadın nasıl hamile kaldın, bu çocuk kimden diye üzerime yürüdü, beni dövdü. Kadın doğum uzmanına gittik, doktor yüzeysel birliktelik de bile spermlerin vaginal açıklıktan girebileceğini söyledi. Bu korkumun doğum yaptıktan sonra geçeceğini söyledi. Ancak şimdi çocuğum 1 yaşında, hala hiç birlikte olamıyoruz.
Paylaş