Uyku ve çocuklar

Oğlumla küçüklüğünden itibaren yemek ve uyku sorunu aramızda çatışmalara hep neden oldu. Bu konuda okuduğum kitapların söylediklerini ve çevremin tepkilerini dinlemedim, takmadım, bu konuda beni ısrarla uyaranlara kulaklarımı tıkadım. İnadım inat bir şekilde çocukla didiştim. Bildiğimi okumaya çalıştım. Saatinde yeme ve uyuma gibi takıntılarım oldu. Bir süre sonra onunla çatışmaktan vazgeçtim ve işte o zaman işler yoluna girdi.

Geceleri sakin bir bebekti, bir ya da iki kere uyanma dışında sorun yaşamadım. Akşamları müthiş bir uyuma seansımız vardı. Birlikte yatak odasına girer bazen babası da bize eşlik eder ona okuduğum kitabın kahramanı gibi sesler çıkararak, hareketlerle güle oynaya yorardım. Kimi zaman çıkardığı seslerle bize eşlik eder, şarkılar mırıldanır sızar kalırdı. Yaşı biraz büyüyünce de kitapları bu kez o beni taklit ederek okumaya başladı, birbirimizle sırlarımızı paylaşır, sonra uyurduk.

Büyüdükçe akşam uyumaları zorlaştı. Yatağa gönderme faslı hiç gelmesin istedi. Pazarlıklar başladı. Beş dakikalar, yarım saate, yarım saatler bir saate çıktı.

Anlayacağınız yeterli beslenme gibi çocukta uyumanın da önemi büyük. Ancak küçük çocukların ihtiyacı olan uykuyu uyumadıklarını biliyorum. 1 aylık bebeğin 16 saat, 2 yaşındaki çocuğun için en az 13 saat uyuması gerekiyor. 6 yaşındaki bir çocuğun 11 saatten az uyuması hırçınlaşmasına, mızmız davranmasına, yorgun olmasına ve agresif davranmasına neden olur. Biz de gündüz uyumadığında hırçınlığını çok yaşadık. Ama akşamları bunu telafi etmeye çalıştık.

Oğlum, gece kimi zaman gördüğü bir kabus ya da odasında bir şeyi başka bir canlıya benzetme bahanesi ile uyandığında zaman zaman bizim odayı ziyaret eder, canı isterse bizimle birlikte yatardı. Bilinenin aksine pek müdahale etmedim. Arada sırada yatağına götürdük, arada sırada konuştuk ama yatağına gitmesi konusunda zorlamadık. Zamanla da kendi yatağı dışında bir yerde yatmadı.

Şimdi koca adam ama çok az da olsa geceleri yanımıza gelip, koca adam olduğu için olsa gerek yatağımızı paylaşmak yerine, kendiliğinden odasına dönüyor.

Uzmanların söylediğine göre bütün bunlar normal. Çocuğun güven duygusunun oturması için bu tür ziyaretler olabilir. Uzmanlar, “Çocuklar büyümeye devam ederken bebekliklerini geride bırakıp veda ederken, birey olmayı hissetmeye başladıklarında bilinmeyene doğru adım atarlar. Bütün bunlara bağlı olan endişe ve korku kabuslar şeklinde ortaya çıkabilir” diyorlar. Bu durumda da çocuğa soru sormak veya kendisiyle konuşmak yerine yavaşça yatağına yatırıp, sakinleştirmeye çalışıp, tekrar tekrar güvende olduğunu söylemek en iyisiymiş.

Bu arada hatırlatmakta yarar var. Gece uyumadan önce korku filmlerinden uzak tutmak ve yanına güven veren bir oyuncak ya da eşyasını alması, gece lambasının ışığını açık bırakmak da iyi uyumasını sağlar.