Tırnak Yiyen ve Kekeleyen Çocuk

Oğlum Cem’de de vardı, bakıyorum küçük çocuğu olan birkaç kişiden de aynı şikayeti alıyorum. Arkadaşımın yuvaya giden çocuğu kekelemeye başlamış. Hiç fiziki problemi yok, ama kıskandığı bir çocuk kekeliyor diye bizimki de onu taklit ediyormuş. 

Aile şaşkın, ne yapacağını şaşırmış. Anne soluğu öğretmenin yanında almış. Öğretmen dikkatli ve çocukları iyi tanıyor. Gerçek ortaya kısa sürede çıkıyor. Meğerse bizim yumurcağın rekabet halinde olduğu arkadaşının küçük kardeşi olmuş, arkadaşı da dikkat çekmek için kekelemeye başlamış, sonra da üstüne yapışmış.

Bizim küçük beyefendi de onunla yarıştığından, ne yapsa onu yaptığından aynısını uygulamaya koyulmuş. Anlaşılan ufaklık anne babasının dikkatini çekmeye çalışıyor. Telaşları biraz azaldı, içleri rahatladı. Ama, ne olur olmaz bayram sonrası bir uzmanın kapısını çalacaklar. Çünkü, birkaç ay beklediler ama bir türlü geçmedi. Bazen unutuyor, hiç yapmıyor. Fakat ufaklığın bir isteğinin yapılmadığı, almak istediğini alamadığı zaman başlıyor kelimeleri tek tek söylemeye.

Cem de, aynı nedenlerle ilköğretimde arkadaşını taklit ederek tırnaklarını yemeye başlamıştı. Biz de aynı şekilde panikledik. Öğretmeni bize de benzer şeyleri söyledi. Taklitle başlayan bu kötü alışkanlıkla bir süre mücadele verdik. Sonunda unuttu, biz de rahatladık.

Ama bu süreçte az mücadele vermedik. Önce arkadaşını neden taklit ettiğine kafayı taktık, onda eksiklik aradık. Ama, sonra rahatladık. Bu süreçte biraz daha yakından ilgilenip, gönlünü hoş tuttuk. Evin paşası modundaydı, ama şımartmadık.

Kim ne derse desin, çocuklar ilgi bekliyor, sevgi istiyor. Bu dönemde şunu gördüm: İlgilenilen ve sevgiyle büyütülen çocukta sorun azalıyor, ya da hiç olmuyor. Yapay davranışlar, göstermelik beraberlikler, faydasız zaman geçirmeler çocukları ikna etmiyor. Yani çocuğun yanında varmış gibi davranıp, aslında onunla gerçekten ilgilenilmeyince bir süre sonra sorunlar baş gösteriyor.

Çocuklar Hissediyor

Onunla birlikte olunca tüm dikkati ona verip, gerçekten beraber olmak gerekiyor. Yani fiziken onun yanındaysanız, kafanızda binbir düşünce olursa hiç birlikte zaman geçirmeyin. Çocuklar hissediyor, anlıyor.

Ne zaman buna benzer sorunla karşılaşsam önce kendimde hatayı ararım, acaba yeterince ilgi göstermedim mi, iyi zaman geçirmedim mi diye. Ama, her zaman bu doğru da olmayabilir.

Başka nedenlerle de olsa önerim size anneler, önce siz kendinizi kandırmayın, çünkü çocuklar kanmıyor.