Doğru ifadeler kullanalım!

Herkes iletişimsizlikten şikayet ediyor. Ya da anlaşılmamaktan, birbirini anlamamaktan.

Anneler diyor ki: Oğlum/kızım beni anlamıyor!
Çocuklar diyor ki: Annem/babam beni anlamıyor!

Çocuklarımızla etkili konuşabilmenin en iyi yolu, anlaşılabilir kelimeler ve cümleler kullanarak onların duygularını kabullenmek ama aynı zamanda bunu sizin kurallarınızla yapmalarını sağlamaktır. Bunun için kullanılabilecek birkaç ipucu cümle:

1.“Bunun hakkında düşünmem gerek.”

Anneler genellikle geçici ani cevap verme refleksinden şikayet ederler. Çocuğunuza “Düşünmem gerek!” demek size bir yetki vermekle kalmayıp zaman almanıza ve cevap vermeden insanların bazı şeyleri düşündüğü ve lehte ve aleyhte olanları tartmalarına zaman vermekte olduğunu göstermektedir.

2. “Bu seni nasıl hissettiriyor? “

Örneğin, sırasının üstünde sırt çantasını unutan çocuğunuza tüm kızgın halinizi ve sinirinizi saklayarak ona bu durum karşısında ne hissettiğini sorun. Çocuğunuz kısa bir süre duraklayacak ve dikkat kesilecektir.

3. “Vay canına!”

Bu deyimi çocuğunuz size bir problem ile geldiğinde veya kendisini zora sokan yanlış bir şey yaptığında ( örneğin daha önceden ikaz ederek kaldırmasını söylediğiniz süt şişesinin devrilmesi durumunda) “Vay canına” diyerek ona henüz olan durum ile ilgili hemen herhangi bir yorumda bulunmadan neyi ima ettiğinizi anlamasını sağlayabilirsiniz.

4. "Hadi bakalım bunda iyi bir şeyler bulabilecek miyiz?"

Bu cümle için sanırım söylenecek çok şey yok. Sadece çocuklarımızla olan iletişimimizde değil yaşamımızda olumsuz/kötü/keyifsiz hissettiğimiz her an’a ve olaya bakmalıyız.. Öyle değil mi?