Bir yaz tatili daha geldi. Ne güzel!

Bir taraftan çocuklarımız adına ve belki de güneşin sıcaklığını hissederek kendi adımıza sevinirken, diğer taraftan pek çoğumuzun içinde hafif kaygıların da olduğunu görür gibiyim.

Nedir bu hafif kaygı?

Yaz tatilinde çocuklarımızın nasıl vakit geçireceğine dair duyduğumuz kaygı olabilir mi?

Yaz okuluna mı versem?

Anneanne/babaannesiyle yazlığa mı göndersem?

İlk ay evde biraz oynasın eve doysun ama ya bilgisayara ve televizyona fazla dalarsa?.... gibi gibi çoğaltılabilecek pek çok soru..

Bu soruların karşılığında da tabii ki üretilebilecek pek çok alternatif..

Özellikle çalışan anneler için durum biraz daha ciddiyetini koruyor gibi..

Israrla iyi tatil planı yapmanın arkasından gelen hayal kırıklıkları da olmuyor değil.

Peki, hepsini bir kenara bırakıp daha farklı düşünemez miyiz?

Düşünürüz tabii ki.. Bu ne olabilir? Neler olmaz ki?

Ben bir tane seçenek sunayım mesela;

*E tatilde birazcık telefona, televizyona sarabilir. Nereye kadar esirgeyebileceğim? Ben eninde sonunda onları doğru ve kaliteli kullanmayı öğretebilirim. (kendimde doğru bir rol model olarak)
Bu çözüm daha da farklılaştırılabilir tabii..

Yani demek istediğim çocuğumuzun yaz tatili bizin için kaygı yaratacak endişeli hale girmemizi sağlayacak bir durum olmamalı.

Anneyiz biz. Neleri hallettik. Bunu mu halledemeyeceğiz! 

Harika bir yaz bizi bekliyor. Hem çocuğumuz/çocuklarımız hem de bizler için harika bir tatil..