“Çocuk acıkınca yemek yer”

Beslenme, yaşamsal bir öneme sahiptir. Bazı çocuklar bunun farkında olmayabilir. Erken çocukluk döneminde beslenme bozuklukları yaygın bir durum olup bazen ileriki yaşlara kadar sürer. Bu konuda belli başlı sorunları ele aldığımızda başta ana baba tutumları gelir. Birçok anne baba, çocuklarının beslenmesini önemser ancak beslenme alışkanlığının da bir öğrenme sonucu gerçekleştiğini göz ardı edebilir. Oyunla öğrenme, öykünme ve model olma bu konuda başvurulacak yöntemlerdendir.

Çocuklar yemek konusunda ebeveynlerini taklit eder

Çocuğun beslenme alışkanlığını kazanmasında anne babaların yeme alışkanlıkları çok etkilidir. Evde öğün kavramının yerleşmiş olması da çocuğun beslenme alışkanlığını olumlu yönde etkiler. Eğer ebeveyn düzensiz besleniyorsa çocukların bunu taklit etmesi doğaldır. Anne babanın depresyonda olması, evdekilerin birbirleri ile sık sık çatışma yaşaması ve yüksek kaygı düzeyi çocuğun yeme davranışını olumsuz etkiler. Hatta çocuk yaşananlara tepki olarak yemek yemeyi reddetme gibi bir tutum sergileyebilir. Kardeş kıskançlığının bir sonucu olarak yeme bozukluğuna rastlanabilir.

Israrcı olmak olumsuz etki yaratabilir

Çocuklardaki beslenme tembelliği de önemlidir. Çocuğunun gıdasız kaldığını düşünen bir annenin ısrarı, çocukta beslenmeyle ilgili olumsuz bir duygu oluşturabilir. Sindirim sorunu yaşayan bir çocuğun isteksizliği anlayışla karşılanmalı ve lifli yiyeceklere öncelik verilmelidir. Ayrıca çocuğun tercih ettiği yiyeceklerin arasına karıştırılan gıdaların verilmesi yararlı olacaktır. Tek düze beslenme de isteksizliğin doğmasına yol açabilir. Yemeklerdeki çeşitlilik yeme isteğini artırabilir.

Okul ortamı da yeme bozukluğunun nedeni

Çocukta sosyal yaşam becerileri gelişmediğinde de yeme sorunları söz konusu olabilir. Özellikle kreş, anaokulu ya da ilkokula başladığında yeni ortama uyum sağlama sorunu ile karşı karşıya kalan çocuklarda yeme bozukluğu görülebilir. Burada yeme sorunundan önce uyum sorununa öncelik verilmesi yararlı olacaktır. Çocuklar, okullarda bilgi yükleme dayatmasına karşı bir tepki olarak yememe davranışını sergileyebilir. Akademik yetersizlik kaygısı, yeme davranışlarını olumsuz etkileyebilir. Medyada yer alan obezite ile ilgili yayınlar da çocukların yememe davranışını tetikleyebilir.

Son olarak çocukların fiziksel görünümlerine ilişkin eleştiriler de yeme sorununun nedeni olabilir. Bilinçli ebeveynler çocuklarının beslenme sorunları yaşamaması için yukarıda sunulan çözümlerin yanında bir uzman desteği almaları gerekebilir.

Pedagog Mehmet Aksüt