Huysuz ve mağdur pasif agresifler

Bana göre bizi en çok yoran insanlar bu kişiler…

Çünkü ne istediğini hiçbir zaman net ifade etmeyen, Hayır demeyen ama size hep direnen insanlardır.

Size asla direk karşı gelmezler ama ertelerler, unuturlar, yokuşa sürerler, geciktirirler…

Bu öğrenciler hep kurbandır. Annesini, babasını, öğretmenini suçlar.

Bu çalışanlar hep mağdurdur. Hep haksızlığa uğrarlar, kimse onların değerini bilmez, sık sık hayal kırıklığı yaşarlar.

Negatiftirler… Saldırgan ve sinirlidirler.

Huysuz ve uyumsuzdurlar.

Nasıl geliyor yazdıklarım kulağınıza? Tanıdık geliyor mu?

Var mı sizin de tanıdığınız böyle birileri?

Eğer yakınınızda varsa Allah kolaylık versin size. Çünkü PASİF AGRESİF dediğimiz bu kişiler insanı yorar ve enerjisini sömürür. Koşarak kaçmak istersiniz onlardan. Defalarca aynı şeyleri konuşursunuz ama bir şey değişmez.

PEKİ, NEDEN BÖYLE DAVRANIR BAZI İNSANLAR?

Genellikle bu kişiler çocukluğunda kendini savunamayan tepkisini gösteremeyen çocuklardır. Ebeveynleri ya ilgisizdirler ya da tutarsız ve kararsızdırlar. Ebeveynleriyle tutarlı ve güvenli bir ilişki kuramadıklarından o ihtiyaçları doymamıştır, bu yüzden ilişkilerinde onlar da aynı hikâyeyi tekrarlar dururlar.

Alkolik bir babayla büyüyen ve baba ve abilerinden yıllarca fiziksel şiddete maruz kalan bir danışanım senelerce annesini korumuş ama anne babası boşandıktan sonra anneyle yaşamaya başlayınca ona öfke duymaya başlamıştı. Çünkü annesi tam bir Pasif Agresif’ti.

"Annem hep şikayet eder. Bir gün günaydın deyip bana sarıldığını görmedim. Dışarı arkadaşlarımla çıkarken kendimi hep suçlu hissettirir. Hep olumsuz, yüzü hiç gülmez."

Aynı danışanımın babası son görüşmesinde annesi için şöyle demiş:

"Bu kadının ne istediğini bir türlü anlayamadım."

Zor insanlar oldukları kesin. Ve yardıma ihtiyaçları var bu da net. Ama terapide de zorlar maalesef. Değişmeye direnirler. Başkalarını suçlamayı mağdur edebiyatı yapmayı tercih ederler. Onları kurban rolünden çıkıp değişmeye motive etmeye çalışırsanız sizi de onları anlamamakla suçlar, herkesi olduğu gibi sizi de sabote ederler.

PEKİ, BU İNSANLARLA SİZ NASIL BAŞA ÇIKABİLİRSİNİZ?

• Kesinlikle NET, AÇIK ve DİREKT olun.
• Net geribildirimler verin.
• Kontrollü ve soğukkanlı olun.
• Probleme odaklanın.
• Kaygısını anlamaya çalışın.
• Tutarlı ve güvenli bir ilişki kurun. (Yukarıda bahsettiğim gibi gerçek ihtiyaçları bu.)
• Olumlu davranışlarını takdir edin.
• Yargılamak ve eleştirmekten kaçının. Onun yerine yapıcı olun, ‘SEN…’ demek yerine ‘BEN… hissediyorum’ kalıbında bir iletişim dili kullanın.

Aslında onlar da böyle olmaktan mutlu değiller. Onlar da yorgun ve üzgün…

O sinirli ve saldırgan kadının ya da erkeğin arkasında aslında kendini güvende hissetmeyen yaralı bir kız çocuğu ya da erkek çocuk var…

Güvenmeye o kadar çok ihtiyacı varken sizi kendinden itmek için elinden ne geliyorsa yapıyor.

Sizi zorladığı her an o yaralı küçük çocuğu canlandırın zihninizde.

Tutarlı ve güvenli bir ilişkiye ihtiyacı olduğunu hatırlayın.

Ve SABREDİN…