Çocuğum okula gideceği zaman benden ayrılamıyor!

Elbette her çocuk bakım veren (genelde anne) kişiden uzaklaşma, ayrılma söz konusu olduğunda mutsuzluk, endişe, huzursuzluk, kızgınlık gibi duygular hissederek ağlama, bağırma, küsme gibi bazı tepkiler gösterebilir. Çünkü doğduğu andan itibaren, bakıma ve ilgiye en çok muhtaç olduğu zamanda anneyle çok güçlü bir bağ kurmuştur ve ilgiyi anneden görmüştür. Ancak bu tepkiler aşırıya  dikkatli olmalı ve hemen bir uzmana danışmalısınız.

Toplumsal yapının ve yaşam şartlarının giderek değişmesiyle oluşan ailede her iki ebeveynin de çalışması çok sık olarak rastlanan bir durum olduğundan çocuklarımızı genelde kreş, anaokulu, bakımevi gibi kurumlara sonrasında da ilkokula yazdırıyoruz. Çocukların ilk okul günü ebeveynlerinden ayrılmak istememesi çok normal bir durumdur. Çünkü çocuk konfor alanının dışına çıkacak, yeni bir ortam deneyimleyecek ve yeni kişilerle tanışacaktır. Ayrıca aylarca veya yıllarca birlikte olduğu anneden ayrılmak zaten zor iken bir de bu kaygıları taşımaktadır. Ancak çocuğunuz sizden ayrılacağında ağlama krizlerine giriyorsa, titreme, karın ağrısı gibi abartılı tepkiler veriyorsa ve bu davranışlar bir süre sonra hafiflemiyor ya da geçmiyorsa bu durum çocuğunuzun okul fobisi olduğunu ve/veya ayrılma anksiyetesi sorunu yaşıyor olabileceğini gösterir.

Çocuğunuzda okul fobisi oluştuysa genelde pazar akşamı ya da pazartesi sabahı çocuğunuzda karın ağrısı, mide bulantısı, ağlama krizleri gibi belirtiler gözlemleyebilirsiniz. Bu problemlerin çözümü için hiçbir şey yapılmaması ilerde çocuğun bağımsızlığını kazanamaması ve sürekli ebeveynlere bağlı olmasına, özgüven eksikliği yaşamasına, özgürleşememesine sebep olabilir. Bu durum da bireyin sosyal, eğitim ve iş hayatını olumsuz etkileyecek, sağlıklı ve mutlu bir hayat sürmesine engel olabilecektir.

EBEVEYNLER NELER YAPMALI?

• Burada ebeveynlerin davranışları önemlidir. Çocuktan ayrılmak gerektiğinde gizlice yanından ayrılmamalısınız çünkü bu davranış çocuğu hayal kırıklığına uğratacak, güven problemi yaşamasına sebep olacaktır ve daha çok kaygılanmasına yol açacaktır.

• Ayrılmak gerektiğinde çocuğunuzla konuşmalı, bunun sebeplerini anlatmalı ve kararlı bir tavır edinmelisiniz.

• Çocukla sürekli konuşmak, vakit geçirmek, yanından ayrıldığında onun hayatına olan ilginizin ve bağınızın ortadan kalkmadığı göstermek de burada önemlidir. Bu şekilde çocuğun kaygılarını azaltıp sevginiz ve ilginizin eksilmediği konusunda tatmin olmasını sağlayabilirsiniz.

• Çocuğu koruyup kollamak adına çok fazla sıkmamak, kısıtlamamak da önemlidir. Çünkü bu davranış çocuğunuzun bu duruma alışmasına ve hayatı boyunca alıştığı koşulların devam edeceğini beklemesine, bunun sonucunda da ebeveynlerine bağlı bir yetişkin haline gelmesine, yeni ve özerk bir hayat kuramamasına, özgüven problemi yaşamasına sebep olabilir.

• Ebeveynlerine bağlı bir birey yetiştirmek istemiyorsanız aynı zamanda çocuğunuza sorumluluklar vermelisiniz. Kendi başına yapabileceği işlerin sorumluluğunu almaya çalışması, onlarla meşgul olması, çocuğa ebeveynlerinden bağımsız hareket edebildiğini bir şeyler başarabildiğini gösterir. Bu da çocuğun ayrılmaya karşı olan fazla duyarlılığının törpülenmesinde yardımcı olabilir.

• Çocuğunuzun okul fobisini yenmesine yardımcı olmak için okul sabahı çocuğunuz okula hazırlığını birlikte yapabilir, okula onunla beraber gidebilir, yanından ayrılırken ona sarılabilir ve sınıfına yerleştirebilirsiniz. Bu olumlu tutumlar çocuğunuzun okul hakkındaki olumsuz düşünceleri yok etmesinde yardımcı olabilir. Yine de bir sonuç alamıyorsanız okul rehber öğretmeniyle iletişime geçebilir, bir psikoloğa başvurabilir ve birlikte çocuğunuzun okul fobisini yenmek için ortak bir yol izleyebilirsiniz.