Verdikçe çoğalan sevgimiz şimdi nerede?

Günümüzün moda sözü: 

''Mutlu olmalıyım, mutsuz insanlardan uzak durmalıyım!...''

Tamam, bu düşünceye dayalı yaşam tarzının olumlu etkileri küçümsenemez ama doğru olan ''Ben mutlu olmalıyım, etrafıma da mutluluk vermeliyim, mutuluğumu çevremle de paylaşmalıyım.'' demek.

Üvey anne elinde büyümüş, çocukluğu ahırda hayvanlarla iç içe geçmiş, sanki kağıttan çıkıp meleyecekmiş gibi, koyun resmedebilen biriydi benim babam. Zeytinciliğe başladıktan sonra yükselen refah düzeyi, pek çok kişide görülenin aksine ona geçmiş yaşamını unutturmadı. Kazandıkça paylaştı. Bizlere de hep şunu söylerdi; ''Bir gün bir gariban size bir şey verdiğinde,onu sanki ilk defa tadıyormuş gibi, ilk defa bu kadar güzelini yiyormuş gibi yapın ki sevinsin, mutlu olsun. Yine babam; ''Birinin ihtiyacı varsa ver ama sadaka verir gibi değil'' derdi. O hep verdi, hep paylaştı. Eminim ki orada bu paylaşımına devam ediyordur.

Şimdi ise çocuklarımıza vermeyi öğretmiyoruz. Çok güzel bir söz vardır; ''Ver ki çoğalsın''... Çocuklarımıza çoğalması için vermeyi, paylaşmayı öğretmeliyiz. Kibirlenmeden, övünmeden vermenin keyfine varsınlar.

Onlara önce kendi aramızda alıp vermenin keyfini yaşatalım. Kadının, kocasının sevdiği yemeği hazırlaması veya babanın anneye sürpriz yapmasından başlayalım. Böylece, çocuklarımızın önce ailede, sonra çember dışına çıkarak, çevrede; vermek, ikram etmek, yardımlı olmak suretiyle mutlu olmasına zemin hazırlayalım.

Çocuk yaşayarak öğrenir. Emin olun ki o da büyüdüğünde aynı davranışları gösterecektir.

Gelecekte; arkadaşlarına duyarlı, sevdiğine saygılı, patronuna tahammül gösteren, her şeyden şikayet etmeyen, kazanımlarını çevresiyle paylaşabilen bir insan olacaktır.

Paylaştıkça çoğalacaktır...

DÜNYANIN EN GÜZEL İNSANLARI,

GÖNLÜ GENİŞ İNSANLARDIR..

NE VERECEK SEVGİLER BİTER

NE DE BÖLÜŞECEK EKMEKLERİ.