Eyvah çocuğum okula başlıyor!

Tüm tartışmalar, karmaşalardan sonra pek çok aile altmış altı aylık çocuklarını ilkokula yazdırdı. Ancak herkesin eli yüreğinde tedirginlikle bekliyor.

Çocuğum okula hazır mı?

Henüz kreş yaşında gördüğünüz çocuğunuzu tahmininizden bir sene önce ilkokula göndereceksiniz ve içiniz rahat değil.

Anne babalar haklı olarak bazı sorulara takılmış durumda.

“Ya tek başına kalmada sorun yaşarsa? Annesiz sınıfta durmada sorun yaşar mı? Tuvalete tek başına gidebilecek mi? Acıkınca ne yapar? Kendinden büyüklerin arasında savunmasız kalır mı? Kendini ifade edebilecek mi? Okul için gereken gelişim düzeyine sahip mi?”

Çocuğunuzun okula başlama süreci kesinleşti ise onu daha hazır hale getirmek için bazı yönemleri deneyebilirsiniz.

Evde tuvalet temizliğini öğretin ve tek başına yapmasını sağlayın. Böylece okulda tuvalet ihtiyacını korkmadan güvenle yerine getirebilir.

Yemek yemede sorunu varsa devreden çıkıp tek yemesini sağlayın. Bazı aileler altı yaşındaki çocuklara dahi püre şeklinde yedirirler. Bu, çocuğun yeme alışkanlığını baltalar ve geciktirir.

Ayakkabılarını tek başına bağlama, el yıkama, çanta taşıma, üstünü giyip soyunma gibi özbakım becerilerine çok ihtiyacı olacaktır. Bu becerileri bir an önce ona öğretip tek başına yapması için bol alıştırma yapmanız okul için önemli bir hazırlıktır.

Cüzdan taşıma alışkanlığını öğretin. Paraları tanıtın ve ufak bazı alışverişleri ona yaptırın. Para ödemeyi, para üstü almayı öğrenmesi kantin ve diğer ihtiyaçlarını kolaylaştırır. Özgüvenini arttırır.

Okulda bir sorun yaşarsa öğretmeninden yardım istemesi gerektiğini, kendini aksi durumlara karşı nasıl koruyacağını öğretip bazı oyunlarla pekiştirin.

Okula gitmek istememe, annesini yanında isteme de okula başlamada çok sık rastlanan bir durumdur. Bu gibi bir problem karşısında anne babalar soğuk kanlılıklarını ve destekleyiciliklerini korumalı. Çocuğun yalnız kalma korkusu asla kızgınlık ve tehditle karşılanmamalıdır. Annenin sınıfa girmesi, sırada oturması, çocuğun sınıfa adapte olmasını zorlaştırabilir. Çocuğun kaygısı orada kalınca sorun yaşamak, akşam eve gidememektir. Annenin sınıfa girmemesi, çocuğun öğretmeni fark edip ona güvenmesini, her gün eve gittiğini, okulun korkulacak bir şey olmadığını görmesini sağlar.

Çok tercih etmemekle birlikte en zor durumlarda anne babalar sınıfın dışında bekleyebilir. Çocuk alıştıkça giderek uzaklaşıp bahçede, kantinde bekleyerek süreci bitirebilirler.

En sağlıklı olan, ebeveynin okul bahçesinde çocuktan ayrılıp öğretmene emane etmesidir. Sınıfa ağlayarak da olsa giren çocuk bir süre sonra sakinleşip rahatlayabilir.

İki haftadan fazla süren ağlama ve adapte olamama durumlarında bir psikolojik destek almak da faydalı olabilir.

Hayatta en zor şeyler değişim dönemlerinde yaşanır. Miniklerimiz de bu sene bu değişimden anne babalarıyla birlikte geçecekler.

Hepsine keyifli ve kolay bir eğitim yılı diliyorum.