Çocuğunuz mu inatçı yoksa siz mi?

Son dönemlerde bazı anne-babaların çocuklarından şikayet ettiklerine şahit oluyorum. Özellikle de çocuklarının önünde…

Birinci madde: Çocuklarınızın önünde onlar hakkında olumsuz konuşmayın ve şikayette bulunmayın!

Çok inatlaşıyor.

Nefes aldırmıyor.

Su dahi içemiyorum.

Hep beni istiyor. Eşimle çok iyi oynuyor, beni ise çok zorluyor…

Bu sıkıntıları yaratan alt sebeplerde muhakkak çocuğun problemleri de yer alıyor olabilir. Anne babanın sabrını taşıran, ikna edilemeyen ve çocuktan kaynaklı sorunlar anne babaları çok yorar. Fakat çocuğunuzun inatlaşma konuları şunlarsa bir daha durup düşünün derim:

• Eve yorgun argın gelir gelmez benimle bir şeyler yapmak istiyor.

• Durmadan soru soruyor, saçma şeyler anlatıyor.

• Sürekli sarılmak istiyor.

• “Beni seviyor musun?” diye onlarca kez soruyor.

• Dizilerimi, maçımı izletmiyor, televizyonu kapatıyor.

• Cep telefonumla konuşurken hiç çağırmadığı kadar yanına çağırıyor.

• Tek başına uyumaya gitmiyor, beni de yanında istiyor.

• Kurslara gitmek istemiyor. Niye? Benimle evde vakit geçirmek istiyormuş.

• Sorduğu sorulara cevap verene kadar peşimi bırakmıyor.

• Eve arkadaşlarım geldiğinde sürekli yanımızda duruyor.

• Bakkala bile giderken peşime takılıyor.

Bu tür sorunlar varsa bir daha düşünün.

Belki de sadece çocuğunuz tutturuk krizlerine girip inatlaşmıyordur.

Belki de asıl inatçı sizsiniz, ona yakınlaşmamak ve onunla nitelikli vakit geçirmemek konusunda…