Bütün ilk'leri birlikte yaşadık, bir ona yetişemedim...

Anneysen çocuğunun bütün ilklerinde yanında olmak istersin...

İlk kelime...

İlk emekleme...

İlk adım...

Çalışıyorsan yakalayabildiğin ilk'ler tamamen şansına bağlı olur!

Masal benim hayatımda büyüttüğüm ilk çocuk...

Öncesinde ne bir alt değiştirmişliğim var, ne mama yedirmişliğim, ne de birinin çocuğunu bağrıma basmışlığım...

İlk tatilde beraberdik.

Cennete götürdüm kızımı, tamı tamına 52 günlüktü.

Her bir saniyeyi ölümsüzleştirdim: En sevdiğimle en sevdiğim yerde...

Hayatımda unutmadığım, unutamayacağım bir 10 gündü...

İlk kelimesine şahit olabildim, büyük şans!

31 aralık 2014 gecesi 'anne' dedi kızım bana...

İlk emeklemesini telefonla arayıp haber verdiler...

'Elifff! Masal emekliyor, yok kız bayağı emekliyor. Akşam şaşırma diye söylüyorum' demişti annem.

Sevinir ya insan normalde, ben ağladım.

Bir isyan almış yürümüş 'Ulan ben niye çalışıyorum?'

İlk hastalığında işi bırakıp eve koştum...

Ateşi tavan yapmış, cayır cayır yanıyor.

3 gün ayrılmadım başucundan... 'İyileşti' deyince doktor yeniden döndüm vazifeye...

Sıralamaya başladığında beraberdik. Gözlerime inanamadım... Koltuğa tutunmuş, küçücük bedenini bir sağa götürüyor bir sola...

İlk pipetle su içişinde de yanındaydım...

Yahu nasıl akıl ettin sen bunu içine çekmeyi :)

İlk düştüğünde parktaydık birlikte... Ellerine baktı çaresiz çaresiz 'uf' dedi, öptüm geçti!

Daha saydığım sayamadığım nicesi...

Ama yürümeye başladığında yoktum!

O da ben işteyken olmuş... Akşam eve döndüm, kapıyı annem açtı.

Yanında bir fındık faresiyle karşıladı beni.

Ağzım açık olanı biteni anlamaya çalışırken Masalcık sallana sallana yürüdü koridor boyunca...

Ben mi? Sadece bakakaldım arkasından...