Biri bana 'anniii' dedi

Günlerden 31 Aralık 2014...

Masal doğalı 6,5 ay olmuş! O bana ben ona alışmışız... Aldığımız nefes bir neredeyse...

Ağlamasından anlıyorum ne demek istediğini...

İki kez 'ıhı ıhı' derse karnı acıktı memik vakti mesela...

Uzun uzun ve aralıklı 'ıhhh... ıhhhh...' derse altı pislenmiş; nerede benim bez çantam!

Kızarır ve boynundaki damar kalınlaşırsa çok sıkılmış belli!

O sabah uyandık, neymiş efendim yılbaşı gecesiymiş... Nasıl başlarsa öyle gidermiş!

Örgütledim bizim ahaliyi 'akşama annemlerde buluşuyoruz'

Çam ağacı şeklinde kurabiyeler hazırladım, küçük hanıma parlak kartondan şapka yaptım bir de üzerinde 2015 yazan mama önlüğü! Değme tasarımcılara taş çıkaran cinsten!

Vakit geldi, düştük yola. Bizimkinin üzerinde kırmızı polardan yılbaşı kıyafeti...

Kapıyı çaldık, Masal'ı gören şok!

Gelsin yemekler, gitsin meyveler... Kucaktan kucağa gezdi evin hanımefendisi, herkes birer kare hatıra fotoğrafı çektirdi. Sonra ben aldım kucağıma.

O an iki damla yaş süzüldü gözümden...

Kolay mı kızım bana ilk kez 'Anniii' dedi!

*******

Her zaman gül bahçesi sunmadı hayat, zaman zaman sıkıntılar da yaşadık...

Masal'ı aşıdan aşıya bir de aylık rutin kontrollerde doktora götürdüm.

Ufak tefek tıkanıklıklar, gıcık şeklindeki hafif şiddetli öksürükler doktora koşma nedeni değildir benim için...

Üşüdüyse kalın giydiririz... Öksürdüyse ıhlamur içiririz... Ateşlendiyse fitil koşar imdadımıza... Paniklemem kısacası...

Ama o gün başkaydı!

Gözleri her zamanki gibi canlı bakmadı. Ateşi yükselmeye başladı, üstüne bir de vücudunda kırmızı benekler çıkınca 'yandım anam' deyip doğruuu doktora!

Üşütmüş miskin!

Beneklerin sebebi de alerjikmiş, çikolatayı fazla kaçırmışım sütümden ona geçmiş...

Müdahalenin ardından 1-2 saat içinde ateşi de normal seviyelere indi...

O geceyi uykusuz geçirdim... Her saat başı kalkıp kontrol ettim ateşini, nefesini, terini...

İlk hastalığımızı kolay atlattık...Ona rağmen unuttun mu dersen, ne mümkün!