Paylaş
Geçenlerde bu soruyla karşılaştığımda fark ettim ki insanlar hep gülümseme arıyor birbirinin suratında. Ve eğer gülümsemiyorsan bir sorun var diye düşünüyorlar. Aslında sorun gülümsememekte değil gerçek duygunu bastırıp yüzüne geçirdiğin o maskelerde.
Toplumda duygularımızı belli etmemeyi hep mutluymuş gibi yapmayı öğrendik. Ağlamak, öfkelenmek, somurtmak hatta yorgun hissetmek bile ayıp oldu zaman zaman. Duyguları kontrol etmek ise marifet oldu.
Oysa duygunu hissetmeye izin vermediğinde kendine yabancılaştın. Olumsuz duygular gibi olumluluları da hissedemez oldun, sevgi gibi, aşk gibi, tatmin gibi...
Duygularının hepsi gerçek ve doğal. Gülmek gibi ağlamak da normal. Duygularını hissetmek için kendine izin verdiğinde içinden geçebilirsin o duygunun, bağlanmazsın ona, baskılamazsın onu. Böylece sıkışıp kalmaz o duygu, geçer içinden. İşte o zaman özgürleşirsin.
Şimdi hiç bir his peşinde koşmadan gözlemle hislerini.
Ne hissediyorsun fark et.
Hiç bir his peşinde koşmadan.
Bırak gelsin, kalsın, geçsin...
Sen gözlemleye kal.
Ne hissediyorsan normal."
Aynen hocam Zeynep Aksoy'un da dediği gibi.
Paylaş