Şükür oyunu

Son zamanlarda kızımla oynamak için, yeni bir oyun buldum.

İsmini de “Şükür Oyunu” koydum.

Kim daha fazla şükür etmek için sebep bulursa, o gün o kazanıyor. :)

Amacım ise sahip olduklarının ne kadar değerli olduğunu anlamasını ve şikâyet ettiği şeylerin aslında Tanrı tarafından sunulmuş bir lütuf olduğunu görmesini sağlamak.

Çocukların sadece kişisel ve fiziksel değil aynı zamanda ruhsal olarak da doğru şekilde gelişmesi gerektiğini, bunun da inanç sisteminin kuvvetli olması ile olacağına inanan bir anneyim ben.

Bu yüzden de bu oynadığımız oyundan çok memnunum, denemenizi tavsiye ederim. :)

Peki, nasıl oynuyoruz bu oyunu?

Mesela geçen gün işten geldim. Küçük hanım daha ayakkabılarımı çıkartmama fırsat vermeden başladı anlatmaya ” anne bugün beden dersinde basketbol oynattılar meğer ne kadar zormuş, bacaklarım o kadar çok ağrıyor ki..”

Hemen döndüm” Çağlacığım peki burada ne için şükrediyor olabiliriz?” dedim.

Güldü, “kollarımın ve bacaklarımın varlığı için, oynayabilecek kadar sağlıklı olduğum için” dedi ve birden şikâyet bitti :)

Kız anneleri çok iyi bilirler genel olarak Rapunsel saçlarla gezmek gibi bir vazgeçilmezleri vardır 11 yaş grubu kızlarımızın. Uçlarından bile aldıramıyoruz o kadar yani.

Hal böyle olunca yıkaması, açması hepsi ayrı bir sorun oluveriyor.

Geçen gün saçlarını açmaya çalışıyor, bir taraftan da çok dolaştığını söyleyerek söyleniyordu. Hemen şükür oyununa başladım.

“Çağlacığım burada ne için şükrediyor olabiliriz? “dedim.

“Anne sende her şeyi şüküre bağlıyorsun ama yaaaa yeter” dedi kızarak (tabi bu hallerine bayılıyorum ve gülmemek içinde zor tutuyorum kendimi) ama devam etti, “Saçlarımın varlığına” dedi. (İçimden “tamam” dedim. Kızdığında bile neye şükredeceğini söylediğine göre, doğru yoldayız :)

“Evet, şükürler olsun saçların olduğu için, öyle çocuklar var ki rahatsızlıkları yüzünden maalesef saçları çıkamıyor” dedim.

“Haklısın” dedi ve sustu…

Sonra bir gün evde kendimi kızıma kızarken buldum.

“Anne şimdi burada ne için şükrediyoruz “dedi, bastım kahkahayı sinir minir kalmadı bu işe de yarıyor yani :)

Nefes alabildiğimiz, görebildiğimiz, yürüyebildiğimiz, yepyeni bir güne sağlıkla uyanabildiğimiz, sevdiklerimiz, sevenlerimiz ve sahip olduklarımız için şükürler olsun diyorum, her gün hem de defalarca ve bunu kızıma da öğretmeye çalışıyorum.

İnanırım ki şükür ettikçe güzellikler artar, inanırım ki şükür ettikçe bolluk bereket artar.

İnanırım ki şükür ettikçe huzur mutluluk artar, inanırım ki şükür ettikçe birlik beraberlik artar…

Arzu ben, şükür oyununu büyük küçük herkesin oynamasını tavsiye eden, her gün hep şükür, bin şükür, çok şükür diyen…