Korkularımızın üstüne gitmek lazım
Fark ettim ki insan korkularının üstüne gidince, başarabiliyormuş.
Beni tanıyanlar bilirler kedilerden ne kadar çok korktuğumu…
Dışarda yemek yenecek bir yere gidiyorsak ilk sorum “kedi var mıdır orada?” oluverir.
Çünkü bu soruyu sormandan gittiğim yemeklerde, ayaklarıma sürünerek geçen kediler yüzünden karşımda oturan kişi, bir anda bir çığlıkla beraber kucağında bir çift ayak buluverir, o kadar yani…
Sürekli bu korkumun üzerine gitmeye çalışıyor ancak çok da başarılı olamıyordum.
Geçen gün balkonda bir şeyler yiyordum. Bir kedi sesi, nasıl bağırıyor, aşağıya doğru baktım, benim bir şeyler yediğimi görmüş kafayı yukarı kaldırmış bana sesleniyor, belli ki acıkmış…
Önce her zamanki Arzu “pist hadi git oradan” deyiverdim ve hiç yüz vermedim. Hatta yetmedi içeri girdim…
Ama için içinde kendimi kötü hissetmeye başladım.
Tekrar balkona çıktım ama yoktu. Sonra mutfak camından baktım. Bir de ne göreyim? Üç küçük sevimli bebişi olan ve onları emziren bir anne değil miymiş bana seslenen…
Birden kendimi kötü hissettim ve kendi kendime soru sormaya başladım…
Şimdi ben bu kedileri doyuracak olsam ne olur?
Doyurmak için yanlarına gitmem gerekir
Peki yanlarına gidince ne yaparlar?
Herhalde en fazla tırmalarlar ya da hırlarlar
Peki, onlar bana böyle yaparsa ne olur?
Aslında hiçbir şey; en fazla hızla uzaklaşırım?
Tamam, en kötü senaryo yazıldı; cevaplar verildi kafamda. Aslında görünen o ki, büyütülecek pek de bir şey yok...
“Fırla Arzu markete”; hemen kedi mamaları reyonu bulundu ve bir tane alındı, bir tabağa su ve mama kondu ve yanlarına gidildi.
İnanın hiç de korktuğum gibi bir karşılama olmadı. Hemen anladılar mama getirdiğimi ve sanki sevgi ve minnetle ile baktı anne kedi bana :)
İnanamadım yaptığıma; ben ve kedi ve kedi maması asla yan yana duramazlardı kanımca, ama oldu.
Hem de öyle güzel oldu ki onlar tok ve mutlu…
Bense vicdanı rahat, keyfi yerinde…
Fark ettim ki insan korkularının üstüne gidince, başarabiliyormuş ve hatta o kadar şahane oluyormuş ki korkum bana hükmedemediği için zafer benim oldu, korkuma yenilmediğim için zafer kedi ailesinin oldu.
Konu ne olursa olsun kolay veya zor, korkunuzun üstüne gidin, korkularınızla ilgili benim yaptığım gibi basit sorular sorun kendinize ve dürüstçe cevap verin ve sorularınızı dürüstçe cevapladıkça göreceksiniz ki aslında endişe edilecek hiç bir şey yok. İnanın üstüne giderseniz, eninde sonunda korkularınız sizi terk edecektir…
Arzu ben, korkularına yenilmeden kedi ailesini doyurabilmiş olmanın mutluluğunu yaşayan ve yastığa başını rahat bir vicdanla koyduğu için tebessümle uykuya dalan…
