Aile değerlerimizi çocuklara sevgiyle öğretmek lazım
Sevgi bağları çok kuvvetli ve geniş bir ailede büyümüş olmanın mutluluğunu ve ne anlama geldiğini kızıma da yaşatıyor ve öğretiyor olmak çok mutlu ediyor beni…
Her yarıyıl tatilinde aile büyüklerimizi ziyaret etmek çok iyi gelir bize…
Ailemle aynı şehirde yaşamadığım için kızım okula başladığından beri yarıyıl tatilleri bizim için altın değerindedir.
Okul tatil olmadan valizler hazırlanır, kapının önünde bekçilik eder.
Tatil zili çalar, biz yollarda; büyük bir heyecan ve sevinçle :)
Sevgi bağları çok kuvvetli ve geniş bir ailede büyümüş olmanın mutluluğunu ve ne anlama geldiğini bu vesile ile kızıma da yaşatıyor ve öğretiyor olmak çok mutlu ediyor beni…
Artık maalesef çocuklarımız küçük çekirdek ailelerde ve bir koşturma içinde büyüyorlar; bu yüzden bu değerlere sahip çıkmak lazım diye düşünüyorum.
Onun için istiyorum ki canım kızım görsün geniş ailenin ne olduğunu, nasıl yaşadığını, neleri, ne zaman nasıl paylaştığını; menfaatten, bencillikten ne kadar uzak olduklarını…
Oradaki sevinçleri, kahkahaları, gülen yüzleri, birbirine karşı hoşgörü ile yaklaşmanın ne kadar değerli olduğunu anlasın istiyorum. Soyadımızın “HOŞGÖR” olmasının bir tesadüf olmadığını ise hepimiz ve herkes bilir…
İstiyorum ki sevinçlerin paylaşıldıkça büyüdüğünü kocaman olduğunu, acıların paylaşıldıkça azaldığını minicik kaldığını canlı canlı görsün, öğrensin bana öğretildiği gibi; benim yaşadığım gibi…
Biz geliyoruz diye açtığımız telefonda çığlıklar koparak “bekliyoruz “diyen bir anneanne ve dedesinin, nonusunun, kocaman bir ailesinin orada onu sevgi ile beklediğini hissetsin istiyorum.
Evlerinin zilini çaldığımızda açılan kapıdan sevginin nasıl şelale olup önümüze aktığını görmesine tanıklık etmekten büyük bir mutluluk duyuyorum. Bunu hissettiğinde, gördüğünde, gözlerinden yayılan mutluluğa, coşkuya ise bayılıyorum.
Nasıl sevgi ile pamuklara sarılıp sarmalandığını, hayatta sevgi, hoşgörü ve tatlı dilin en önemli değerler olduğunu kızım da yaşasın, öğrensin ve böyle davransın istiyorum. Böyle davranabildiği için şükürler olsun.
Kızım daha 10 yaşında ama bizim geldiğimizi duyan 7’den 70’ e her yaş grubu gelir.
“Arzu ile Çağla’yı görmeye geldik” diye çalar ziller defalarca; ellerinde mutlaka küçük hanıma göre minicik bir hediye ile gelen yürekleri güzel, candan, özü sözü bir, sıcacık Anadolu insanları onlar. Böyle aileye, akrabalara sahip olduğumuz için şükürler olsun…
Herkesi tek tek sorar anneannesine. Hatta 85 yaşındakileri bile. “Onlar ne zaman gelecek bize anneanne?”
Her defasında, sırdaşımız, canlarımız Semoşumuz ve Meloşumuz da yatılı olarak eşlik eder bize. Neredeyse anneanne ile yaşıt can kuzenlerimiz zannedersiniz ki Çağla ile yaşıt :)
Her günün her saati küçük hanıma göre programlanır; kimi gün kuaför olur, kimi gün aşçı olur hanımefendi…
Sabah kahvaltılarındaki yağda yumurtalar mutlaka Çağla Hanım’dan, ohhh şahane, bir anne daha ne ister :)
Arzu ben, aile bağlarının ne anlama geldiğini ve ne kadar önemli olduğunu çok iyi bilen ve bunu tatlı kuzusuna sevgi ile yaşatmaya, öğretmeye çalışan, değerlerine sahip çıkan sevgi böcüğü bir anne :)
