Doğum sırasında kalbi durdu, nefes almayı bıraktı! Tam 143 ünite kana ihtiyacı vardı… “Oğlumun doğduğunu hatırlamıyorum”

Kayleigh Summer, oğlunun doğumuyla ilgili hiçbir şey hatırlamıyor. Kocası ve doktorlarıyla konuşan ve 6.000 sayfadan fazla tıbbi kaydı inceleyen Kayleigh, neredeyse öldüğü o günün parçalarını bir araya getirdi.

 “Callahan benim ilk bebeğimdi. Gebeliğimde 40 hafta iki günlükken kan basıncım yüksek olduğu için doğumum başlatıldı. İlk kez anne olan biri için normal, yavaş bir doğum başlatıldı. İki buçuk gün sonra nihayet ıkınmaya hazırdım” diyen Kayleigh için doğum hiç de beklediği gibi ilerlemedi.

Kayleigh, hemşireye kendini iyi hissetmediğini söyledi ve o da bunun geçiş dönemindeki normal mide bulantısı olduğunu düşündü. Ancak genç kadın, kalbinde bir sorun olduğunu haykırmaya başladı ve sadece birkaç saniye sonra bayıldı. Kalbi atmıyordu ve nefes almıyordu.

Doktorlar Kayleigh’yi aceleyle ameliyathaneye götürdüler. Callahan kod verildikten sadece altı dakika sonra doğdu. Bu hız muhtemelen ikisinin de hayatını kurtardı.

BEBEK İYİ AMA ANNE DEĞİL!

Doktorlar Callahan'ı anna rahminden çıkarmaya çalışırken, başka bir ekip de Kayleigh ile ilgileniyordu. Anne hâlâ tepki vermiyordu. Callahan nefes almadan doğdu ama hemen kendine geldi.

Doktorlar aileye “Bebek iyi ama Kayleigh iyi değil” dediler.

Doktorlar annenin kalbini yeniden çalıştırdı ama yine durdu. Kadın doğum uzmanı, amniyotik sıvı embolisi geçirdiğini fark etti. Bu, amniyotik sıvı annenin kan dolaşımına girdiğinde ortaya çıkan alerjik benzeri bir reaksiyondur. Kalp ve akciğer yetmezliğine ve büyük kanamalara yol açıyor.

Tıpkı Kayleigh gibi… Genç kadının tam 143 ünite kana ihtiyacı vardı.

Yaşam destek ünitesine bağlandı ve sonra başka bir hastaneye nakledildi. Orada doktor Kayleigh’i kurtarmak için son bir çare deneyeceğini söyledi: Impella kalp pompası. Neyse ki o kadar iyi çalıştı ki anne 24 saat içinde yaşam desteğinden çıkmaya başlayabildi.

Tüm bu korkutucu olayların ardından Kayleigh’in beyni hamilelik ve doğum anılarını sildi.

“Callahan'la ilk kez beş günlükken tanıştım. İlk düşüncem ‘bu benim bebeğim değil’ oldu” diyen Kayleigh doğum sonrasını anlattı:

“Beynim tüm bu olanları algılayamıyordu. Callahan çarşamba öğleden sonra doğdu. Hatırladığım son şey bir önceki cuma günü tırnaklarımı yaptırdığımdı. İlk uyandığımda, doğum öncesi randevularla ilgili hiçbir şey hatırlamıyordum. Sanki beynim hamilelik ya da doğumla ilgili her şeyi silmeye çalışmıştı. Tıbbi olarak hafıza kaybı mantıklı gelmiyordu ama ben bir travma terapistiyim ve beynimin beni korumaya çalıştığını anladım.

İyileşme sürecinde, doğuma verdiğim kişisel ve profesyonel tepkiler arasında kaldığımı hissettim. Amniyotik sıvı embolisi geçiren pek çok insan hayatta kalamıyor ve ben hayatta olduğum için çok mutluydum. Öte yandan, bir ruh sağlığı uzmanı olarak iyileşmenin gerçekten çok zor olacağını biliyordum. Hastanedeyken kocama ve diğer aile üyelerine travmalarıyla başa çıkmak için terapi alacaklarını söyledim ve aldılar da.”

‘OĞLUMLA BAĞ KURMAK İÇİN MÜCADELE ETTİM’

Callahan iki haftalıkken anne hastaneden taburcu edildi.

“Zihinsel ve fiziksel olarak o kadar yorgundum ki bebekle ilgilenmiyordum. Aile üyelerim onu beslemek isteyip istemediğimi soruyorlardı ve ben de evet diyordum çünkü buna mecbur olduğumu hissediyordum. Sonra da her dakikasından nefret ederdim” diyen Kayleigh ekledi:

“Geriye dönüp baktığımda, o emzirmeleri yapmanın bağ kurmak olduğunu görebiliyorum. Ancak bu, hayal ettiğim doğum sonrasından o kadar farklıydı ki, o zamanlar çok fazla duygusal acıya neden oldu. Callahan'ın doğumundan yaklaşık altı ay sonra hikayemi paylaşmaya başladım. Bugün, perinatal travma tedavisinde uzmanlaştım. Tüm travmalar benimkine benzemiyor, ancak tüm doğum travmalarının ebeveynlik üzerinde etkisi olabilir. İnsanların duygularını başkaları için daha kabul edilebilir hale getirmeye ihtiyaç duymadan konuşabilecekleri bir topluluk oluşturmak istedim.”

‘HÂLÂ SADECE BİR ÇOCUĞUM OLDUĞU İÇİN ÜZÜLÜYORUM’

Anne, “Bugün Callahan 5 yaşında. Dünyaya geliş şekli beni hala yıkıyor ama doğum hikayesi hakkında konuşuyoruz. İlk aile fotoğrafımızda solunum cihazına bağlıyım ve Callahan nefes almak için buna ihtiyacım olduğunu biliyor” dedi ve hislerini şu sözlerle anlattı:

“Yolculuğumun en zor kısmı Callahan'ın tek çocuğum olacağını kabullenmek oldu. Onun doğumu sırasında acil bir histerektomi geçirdim. Tek oğlum doğduğunda hayatta olmamakla kalmadım, aynı zamanda başka bir bebekle ilk ağlamaları veya altın saati asla yaşayamayacağım. Bu keder hayatımın geri kalanında benimle yaşayacak, ancak daha önce hiç olmadığım kadar huzurlu hissediyorum. Ailemin şu anda olduğundan daha farklı göründüğünü hayal bile edemiyorum.”

Business Insider'ın 'I almost died during childbirth due to an allergic reaction. I don't remember my son being born' başlıklı haberinden derlenmiştir.