Çocukların korkuları yaşlarıyla birlikte artıyor

Çocuğunuz, yaşamının temelini 0–7 yaşları arasında atar. “Bu dönemde, çocuğunuzda zaman içerisinde, gelişimsel özelliklerden kaynaklanan korkular oluşabilir ve bu normal sayılabilir” diyen Psikolojik Danışman Emre Alıcı, korkuların yaşla birlikte arttığına dikkat çekiyor.

Bu yaşlar arasında, çocuğunuza, “Sen bilmezsin, büyükler bilir.”, “Korkulacak ne var? Sen bebek misin?” gibi mesajları verdiğinizde, hem korkuları pekişir hem de yeni korkularının temelleri atılır.
Çocuğunuzun korkusu, yaşla birlikte artar. Korkuyu oluşturan bütün uyarımlardaki ortak özellik; ani ve birdenbire olmasıdır ve çocuğunuz da bu yeni duruma uyum gösteremez. Korkunun oluşumu, çevredeki koşullara, uyarının veriliş biçimine, geçmiş yaşantılarla, o andaki fizyolojik ve psikolojik duruma bağlıdır.

Hangi yaşlarda hangi korkular görülebilir?

Bir korkunun, mantık dışı olup olmadığını çocuğunuzun yaşı ve gelişim düzeyine göre değerlendirebilirsiniz. Örneğin; 2 yaşındaki çocuğunuzun tuvalete oturmaktan korkması normaldir, ancak 8 yaşında olan çocuğunuzun tuvalete oturmaktan korkması normal değildir.

0–6 Ay: Yüksek sesler (Elektrik süpürgesinden çıkan ani ve yüksek sesler)

6–12 Ay: Yabancılardan ve anneden ayrılma

2–4 Yaş: Hayali yaratıklar ve karanlık

5–7 Yaş: Doğal felaketler, deprem, yangın, fiziksel acı, yaralanma ve hayvanlar

8–11 Yaş: Başarısızlık.

12- 18 Yaş: Yaşıtları tarafından dışlanma ve kabul görmeme

Çocuğunuzdaki korkuyla baş etmenin yolları

• Korkularıyla alay etmemeli, çocuğunuzun gerçeğine saygı duymalı ve korkuyu besleyici tutumlardan kaçınmalısınız.

• Çocuğunuzun duygularına ve korkularına saygı göstererek, “Bebek misin?”, “Bunda korkacak ne var?” gibi çocuğunuzun korkusunu küçümseyen sözler veya korktuğu şeyleri denemeniz ve görmezden gelmeniz fayda sağlamaz.

• Çocuğunuza eskiden korktuğu ama artık korkmadığı şeyleri hatırlatın. Korkularına aşırı tepki vermeyin çünkü fazla ilgi göstermeniz, korkusunun pekişmesine yol açabilir.

• Cesur olduğu ve korkmadığı durumları destekleyin. Hep olumsuza odaklanmak yerine olumluyu da alkışlayın.

• Kendi endişelerinizden söz ederken abartılı ifadelerden kaçının. Çocuğunuz bu konuda sizi model alabilir.

Çocuğunuzda korku durumunu ele alırken; var olan korkunun çocuğunuzun içinde bulunduğu gelişim dönemi özelliği mi ya da korkuya neden olan özel bir durumun varlığı mı söz konusu olduğunu araştırmalısınız. Çocuğunuzun gerçeğine saygı duymaksızın, korku temelli bir ilişki kurmanın tetikleyici bir faktör olabileceğini de göz ardı etmemelisiniz. Korkunun fobiye dönüştüğü, çocuğunuzun günlük yaşamını doğrudan etkilemeye başladığını sezdiğiniz ilk anda psikolog, psikolog danışman, okul öncesi eğitim uzmanlarının bir arada çalıştığı bir kuruma başvurun çünkü bu, korkunun sonraki yıllara genellenmemesi için mutlaka gereklidir.