Çocuğunuzun hayatında televizyona yer vermeyin!

0-3 yaş arasındaki çocukların uzun süre televizyon karşısında kalmaları, birçok olumsuz sonucu beraberinde getirir. Dil gelişiminde bozukluk, hareketsizliğe bağlı kilo alma gibi negatif etkiler yaratan televizyon izlemenin yol açtığı diğer sorunları Fizyoterapist Ebru Albayrak Sidar sıraladı:

• Çocuğun zamanını alarak, onu yaratıcı etkinlik ve oyunlardan alıkoyar.
• Gerçek olmayan kişi veya yaratıkların var olduğunu sanmasına, gerçeklikten uzaklaşmasına sebep olabilir.
• TV ekranından yayılan ses, renk ve ışıklar çocuğun sinir sisteminin aşırı yorulmasına sebep olur. Ayrıca bu uyaranlar epilepsi gibi rahatsızlıkları bile tetikleyebilir.

• Duygusal yönden çocuğun ekrandaki karakterle empati kurmasına ve endişe, korku, mutsuzluk gibi duygu yoğunluklarına sürüklenmesine neden olabilir.
• 0-3 yaş aralığındaki çocuk; doğru-yanlış, hayal-gerçek gibi ayrımları yapamayacağı için günlük hayatına yansıyacak davranış bozukluklarına sahip olabilir.
• Sosyalleşmesi ve çevresi ile etkileşim içinde olması gereken çocuklar, televizyon önünde öldürülen zamanla, insan ilişkilerinden ve ahlaki gerçeklikten uzaklaşırlar.
• Fiziksel gelişim açısından ise çocukları olumsuz etkileyen, en önemli çağlarını televizyon önünde oturarak geçirmeleri, bunun sonucunda ise vücutlarında çeşitli duruş bozukluklarının meydana gelmesidir.
• Çocuğun konuşma, gülme, ağlama vb. sosyal ve duygusal tepkilerine cevap vermeyen, tek taraflı, cansız bir varlık olan televizyon, zaman içinde çocuğun tepkilerinin azalmasına ve donuklaşmasına sebep olur.

• 0-3 yaş arasındaki çocuğun ailesi dışında, psiko-sosyal ve psiko-motor gelişimini destekleyebileceği ve televizyon başında geçirdiği zamanları telafi edebileceği başka bir sosyal ortamı olmayacaktır. İşte bu nedenle de ailesinden öğrenmesi gereken birçok gelişim basamağında çeşitli eksiklikler görülecektir.
• Uzun süre TV karşısında kalmış çocuklarda görülen bazı belirtiler şunlardır:

Etrafa karşı ilgisizlik, onlarla duygusal ve sosyal iletişime geçmeme, kendi halinde olmaya çalışma, kendi etrafında dönme, sallanma, aşırı derecede cansız, nesnelere olan ilgisizlik, seslenince bakmama, göz kontağı kurmama, insanlarla ve yaşıtlarıyla ilgilenmeme, konuşmama, cümle kurmama, iletişim ve etkileşimde problemler, duygusal olarak karşılık vermeme vb.

[fotogaleri=578]