BİR SORUDAN FAZLASI | Gençliğinizi geri verseler ne yapmak isterdiniz?

Geçtiğimi günlerde bir huzurevinde kalan yaşlılara “21 yaşına dönseniz ne yapmak isterdiniz” diye soruldu. Verdikleri cevaplar hem üzdü hem de düşündürdü. Verilen cevaplar hem gülümsetti hem hüzünlendirdi.

Huzurevi sakinlerinden biri "Dünyayı gezmek isterdim" derken bir diğeri "Gençlik aşkımla evlenmek isterdim" yanıtını verdi. Evlendiği için pişman olanlar, sevgilisine gitmek isteyenler, başka ülkede yaşamak isteyenler hatta "Picasso'yla tango yapmak isteyenler bile var.

Yanıtlar farklı olsa da hepsi gençliğimizin kıymetini bilmemiz gerektiğini, hayallerimizi gerçekleştirmek için çabalamanın önemini bir kez daha gözler önüne serdi.

Biz de ‘Bir Sorudan Fazlası’ serimizde okurlarımıza 50 yaşını aşmış kişilere “Gençliğinizi geri verseler ne yapmak isterdiniz?” diye sorduk.

‘KENDİMİ İKİNCİ PLANA ATMAZDIM’
Özlem N. (51)

Ben şarkıdaki gibi ‘Gençliğimi geri verseler bu kez en çok kendimi severim.’ Daha az üzülür, kafama her şeyi takmazdım. Ailem de dahil kendimi asla ikinci plana atmaz, beni mutlu eden şeyler yapardım. O ne der bu ne der diye düşünmeden canımın istediği çılgınlığı yapardım, şimdi 50 yaşıma merdiven dayadım ne paraşütle atlayacak cesaretim var ne kendime ufak mutluluklar yaratacak zamanım. İş, güç, çocuklar derken yaşadığımı anlamıyorum, her günün bir önceki günün aynısı. 20’li yaşlarımda yapmayı isteyip de ertelediğim her şey şu anda benim için büyük bir lüks. Onları düşünüp sadece iç çekmekten başka yapacak bir şeyim yok. Kızıma da çocukluğundan beri sürekli aynı şeyi diyorum. “Aklına ne düşüyorsa, neyin hayalini kuruyorsan ben arkandayım” diyorum. Zaman o kadar hızlı akıp gidiyor ki bir bakmışsın 50 olmuşsun.

‘ASLA AMA ASLA EVLENMEZDİM’
Nilay (54)

Benim bu hayattaki en büyük pişmanlığım evlenmem. Şu anda boşandım ama iş işten geçti gençliği elden gitti. Şimdiki aklım olsa üniversite yıllarında şıp diye aşık olduğum adamla evlenmez başka insanları tanımak için kendime fırsat tanırdım. Elden kaçacakmış gibi yangından mal kaçırır gibi evlenmezdim. Mutsuz giden evliliğimi yürütmek için çabalamazdım. Baba olmayı beceremeyecek bir adamdan çocuk sahibi olmazdım. Evlendim diye işi gücü bırakmazdım. Ailemin her dediğine boyun eğmezdim. Daha isyankâr olurdum. Daha çok sevgilim olurdu ama asla evlenmezdim. Paramı kılık kıyafete değil daha çok seyahat için harcardım. Anlayacağınız benim hayatım pişmanlıklarla dolu. İnsan bu hayata bir kere geliyor ve yaptığı tercihler tüm hayatını etkiliyor ama son pişmanlık neye yarar, her şeyin bir bedeli var. Ben de o bedeli ödüyorum işte…

‘KAYBETTİĞİM ANNE BABAMLA DAHA FAZLA VAKİT GEÇİRİRDİM’
Emre D. (57)

Benim bu hayattaki en büyük pişmanlığım ailemle kaliteli zaman geçirememek oldu. Çok uçarı bin gençtim. Lisede başladım ailemden kopmaya. Üniversiteye gidene kadar aynı evdeydim ama yatmadan yatmaya gidiyordum eve. Annem babam çok dil döktü, çok üzdüm onları ama o zamanlar ailenden uzaklaşıyor ve arkadaşların en değerli şeyin oluyor. Üniversitede başka şehirde okudum, tatiller de bile ailemi görmeye gitmiyordum çoğu zaman. Onlar gelmek istiyordu, işim var diyordum hep. Yani neredeyse yılda bir ay falan onlarlaydım. Sonra iş evlilik derken iyice uzaklaştım tabii. Yani o özleme duygusu yoktu nedense o zamanlar neden bilmiyorum.

Evlendim ve ailemle aynı şehirdeydim ama yine ailemi sık ziyaret etmiyordum. Her aradıklarında sitem ediyorlardı, “Baba olunca anlarsın” dediler ama o zaman da anlayamadım. Ailemin kıymetini ne zaman anladım biliyor musunuz? Babamın ölüm haberi geldiğinde…

Onlar sanki hep varlar, hiç gitmeyecekler, ben ne yaparsam yapayım beni hep sevecekler gibi geliyordu ama babamın gidişi beni kendime getirdi. Babamı kaybettikten sonra anneme daha çok vakit ayırmaya başladım. Çok daha yakın olduk. Eski günlerin acısını çıkarırcasına yanında olmaya çalıştım ama maalesef babamdan 1,5 yıl sonra annemi de kaybettim. Ben de arkalarından yıllardır ağlıyorum ama nafile… Başımızda kavak yelleri eserken anne babanın kıymetini, onlarla geçireceğimiz her dakikanın ne kadar değerli olduğunu anlamıyoruz. Uçup gittiklerinde ise artık bir önemi kalmıyor.

‘DİZLERİMİN KIYMETİNİ BİLİRDİM’
Fatma M. (73)

Ben gençliğimden beri gezmeyi çok severim. Tabii o zamanlar öyle uçağa atlayıp tatillere gitmek çok yaygın değildi ama yurt içinde gezmek için fırsat kollardım. Farklı şehirleri görmek, farklı lezzetler tatmak, o yörelerin kültürlerini tanımak çok hoşuma gidiyordu. Emekli olduktan sonra gezmeye daha fazla vaktim oldu. Yurt dışındaki yerleri de görme fırsatı buldum ama yaklaşık bir 10 yıldır dizlerim ile ilgili sorun yaşıyorum. Gençlikte uzun süre üzerinde durduğumuz topuklular, spor yapmama, hareketsiz kalma gibi nedenlerden dolayı yaşıtlarım gibi ben de dizlerimden sorun yaşıyorum. Yine de gezmekten vazgeçmiyorum, turlara katılıyorum, her gün binlerce adım atıyorum ama her seyahatten dönüşte çok ağrım oluyor. Bir hafta dinleniyorum. İşte o zaman gençliğimde neden dikkat etmedim kendime diye hayıflanıyorum. O yaşlara geri dönsem yaşlılığımda daha çok gezeyim diye dizlerimin kıymetini daha iyi bilirim.

‘AYRILDIĞIM SEVGİLİMLE EVLENMEK İSTERDİM’
Burak F. (58)

Ben 20’li yaşlarıma dönsem 4 yıl birlikte olduğum sevgilimle evlenirdim. Ufak tefek tartışmalar, ailelerin baskısı, ekonomik sıkıntılar nedeniyle biten ilişkime sımsıkı sarılır, kimseyi dinlemez ve onunla evlenmek isterdim.
İlişkimizin arkasında duramadığım için yıllarca pişmanlık duydum ama iş isten geçti tabii. İkimiz de bambaşka yollara saptık. Ben mutsuz bir evlilik yürütüyorum, hala o günlere dair pişmanlık duyuyorum ama duyduğuma göre onun çok mutlu bir evliliği varmış. Onun için daha hayırlı olmuş ayrılmamız ama benim hayatımdaki en büyük pişmanlık olarak listenin en tepesinde yerini koruyor. Gençlikte bazı şeylerin muhakemesini yapamıyor, daha yüzeysel düşünüyoruz. Aklımız beş karış havada geziyoruz ama asıl o zamanlarda bize akıl lazım ki bu günlerimize yatırım yapalım.

Gözden KaçmasınBİR SORUDAN FAZLASI | Neden hep pişman oluyorum?Haberi görüntüle

‘DAHA ÇOK SEYAHAT EDERDİM, DAĞ TEPE GEZERDİM’
Zehra (61)

Ah ah keşke gençlik yıllarına dönebilsem o kadar çok seyahat ederdim ki kimse beni eve sokamazdı. Öyle çok zengin değildik ama gezmek için o kadar büyük paralara ihtiyaç yok. Trene, otobüse atlayıp nerelere gidebilirdim ama o yıllarda hiç yerimden kıpırdamadım. Aslında hep arkadaşlarımdan duyuyordum ama cesaretli değildim. Şimdi bayramdan bayrama memlekete ancak gidebiliyoruz. TV’deki programlarda gezdiğimiz gördüğümüz yerlerle avunmaya çalışıyoruz. O günler geri gelse her hafta sonu bir yerlere giderdim, dağ tepe gezerdim.

‘DAHA AZ YER; DAHA ÇOK SPOR YAPARDIM’
Sevda B. (51)

Gençliğimi geri verseler daha az yerdim, daha çok spor yapardım, sigara ve içki kullanmaz güzel beslenirdim, daha çok kitap okurdum. Ben en güzel yıllarımı hep kilolu olarak geçirdim. Hiç de kilomu vereyim diye çabalamadım. Rahatsızlık duyuyordum ama yine de yemeyi çok sevdiğim için engel olmuyordum kendime. O kilolar öyle yapıştı üstüme şimdi istesem de veremiyorum. Şimdi kilolu gençleri görünce ‘Gençken verin şu kiloları sonra veremiyorsunuz ben canlı örneği karşınızda’ diyorum.

O yıllarda fit, bakımlı, mutlu, daha bilgili ve kültürlü bir genç kız olmayı çok istedim.

'GENÇLİK YILLARIMA DÖNSEM YİNE AYNI BEN OLURDUM'
Nermin (56)

Ben o zaman ne yaptıysam yine aynısını yapardım. Yaptığım şeylerden pişmanlık duyması hiç sevmem, yapmadığım için pişman olacağımı düşündüğüm bir şey varsa da elimden geldiğince yapmaya çalışırım. Çok sevgilim oldu ama hiçbiri ile evlenmedim. Gençliğime geri dönsem yine hiçbiri ile evlenmezdim. Çocuk sahibi olmadım hala hiç pişman değilim. Bankada çok param yok, hayatım boyunca para biriktirmeyi bilemedim, yarını düşünmeden harcadım. Ne istediysem buldum buluştırdum aldım. Yine o çok kazandığım yıllara geri dönsem yine böyle para harcardım. Çok gezdim gezmeye de devam ediyorum. O günlere dair diyebileceğim tek keşkeli cümle 'Keşke daha çok gezseydim' olabilir.