Güncelleme Tarihi:
Doğaya baktığımızda bile yavruların büyük bir azimle anne babalarını oyuna çağırdıklarını görürüz. Çocuklar anne karnında bile kendilerine özgü oyunsal hareketler geliştirirler. Doğumdan sonra ise görüntüler, sesler ve mimikler onlar için en büyük oyuncaklardır. Önce uzaktan izledikleri dönen ve ses çıkaran oyuncaklar, dik durup oturabildikten sonra ise tutup çekilen ve sallanan oyuncaklar ilgilerini çekecektir.
Anne babaların doğumdan hemen sonra sesler, mimikler, eşyalar ile çocukların ilk zihinsel gelişimlerine destek vermeleri gerekir. Sonrasında birlikte tutup çekme, atıp geri getirme gibi nesne takip oyunları oynanabilir. Örneğin koltuğun arkasına kaçan bir topun geri getirildiğini görmek çocuğun bilişsel sürecini ileriye götürecektir.
Çocuklar belli bir yaştan sonra kendi oyunlarını kurabildiklerinde anne babalar farkında olmadan oyun alanından uzaklaşırlar. Ne de olsa tek başına oynayabildiğini düşünerek kendi işlerine öncelik verirler. Oyun niteliğinin azalması genelde bu yaşlardan sonra başlar.
Ebeveynler işten geldikten sonra yemek, ev işleri, televizyon rutinine girip çocuk oyun alanında tek başına oynadığında hem ilişkileri hem çocuğun gelişimi ıssızlaşır. Ya da anne babanın çocukla oynarken göz ucuyla televizyonu takip etmesi de sadece görüntüde bir oyun keyfi yaşatır.
PEKİ, AİLELER NE YAPMALI? İŞTE, ÖNERİLER...