Yanal, Yusuf’u durdurunca...

 Onların hücumu, rakibin atakta kaybettiği toplarla başlıyor. Ligin en iyi iki yerli kontra atak silahı Serdar-Aydın’ı kullanabildikleri maçları kazanıyorlar. Onların sustuğu maçları da 7’li savunma bloklarıyla 0-0 bitirmeyi hedefliyorlar.

Dün yine 5’li savunmayla başladılar, son yarım saate kadar da bu beşliyi bozmadan kaleye otobüs çektiler. 60’ta 4’lü defansa dönüp en uçta Muriç’li düzene geçtiler ama aslında mantalite değişmedi: Kompakt savunma düzenlerini hemen hemen hiç bozmadılar. Savunma arkasına kaçırdıkları birkaç topta da Trabzonlular beceriksizlerdi.

ŞAMPİYONLUK İÇİN...

Yanal’sa her geçen dakika direnci artan Gençler’e karşı daha 40’ta 4-4-2 riski aldı ve bence başarısız oldu. O dakikada Castillo sağ açığa, Yusuf orta ikiliye, N’Doye da Rodallega’nın birkaç adım arkasına geçtiler. Ama bu pozisyon değişiklikleri Yusuf’u fonksiyonsuzlaştırdı, oyun kurma yükünü de N’Doye’a yükledi.

Oysa Okay’ın sakatlığında o pozisyona Aytaç ya da Medjani girse, Yusuf pozisyonunu korusa; Trabzon topa bu kadar çok sahip olup bu kadar az pozisyon üretmezdi. Yusuf kaleye ne kadar yakın olursa, o kadar da gol şansı var. Trabzon 50. yılda şampiyonluk yarışı yapmak istiyorsa, planlarını yetenekli Yusuf etrafında kurmalı.