Önemli olan bağlılık değil yeterlilik

“İstihbaratın başı devletin başına bağlı olmazsa hareket kabiliyetini bu devlet kaybeder. İstediğim anda, istediğim şekilde bu istihbari bilgiler bize gelsin ki biz de gereken adımları atalım.”

Cumhurbaşkanı doğru söylüyor.

Mesela 15 Temmuz 2016 günü Binbaşı O.K.’dan gelen istihbaratı, Genelkurmay Başkanı ve MİT Müsteşarı kafa kafaya vererek değerlendirdiler ve bu istihbaratın “daha büyük ve önemli bir planın parçası olabileceğine” karar verdiler.

Bunun üzerine MİT Müsteşarı ne yaptı?

Cumhurbaşkanı’nı aradı, istirahatte olduğunu öğrenince Koruma Müdürü’ne Cumhurbaşkanı’nın güvenliğini sağlayıp sağlayamayacağını sordu. “Sağlayabiliriz” yanıtını alınca da yüreği ferahladı ve Diyanet İşleri Başkanı ve bir Suriyeli muhalifle akşam yemeğine gitti.

Koruma Müdürü “Ne tür bir tehlikeye karşı koruyacağız” diye sormadı.

Sormuş olsaydı “büyük bir planın parçası olabilecek askeri hareketlilik” ihbarına karşı elindeki hafif silahların yeterli olmayabileceğini düşünür, Cumhurbaşkanı’nı hemen uyandırırdı.

Cumhurbaşkanı bu ihbarın bir darbe girişimi ile ilgili olduğunu anlar, girişim daha kışlalardan çıkmadan boğulurdu.

İstihbaratın başı, bağlı olduğu Başbakan’ı ise hiç aramadı. Başbakanlık Koruma Müdürü’nü uyarma ihtiyacını da hissetmedi.

İçişleri Bakanı’nı, Emniyet Genel Müdürü’nü de aramadı. “Onlar bu istihbaratı bilseler ne olur, bilmeseler ne olur” diye düşünmüş olmalı.

İstihbaratın başı resmen çuvalladı.

Darbe girişiminin başladığı saatlerde oturmuş keyif içinde çorbasını içiyordu.

Oysa Cumhurbaşkanı’nın dediğini yapmalıydı.

Bu da gösteriyor ki aslında önemli olan şey istihbarat örgütünün başının kime bağlı olduğundan ziyade, bu işi yapabilecek çapta olup olmadığı.

Darbe girişimi bu açıdan “turnusol kâğıdı” işlevini de görmüş oldu.

BU NASIL BİR ‘PİŞMANLIK’?

TELEFONUNDA Fetullahçıların kendi aralarında haberleşmek için kullandıkları ByLock programı yüklü olanlardan bazıları tutuklanıyor, bazıları serbest bırakılıyor.

Oysa bu konuda Yargıtay’ın bir kararı var:
“Örgüt talimatıyla bu ağa dahil olunduğunun ve gizliliği sağlamak için haberleşme amacıyla kullanıldığının, her türlü şüpheden uzak, kesin kanaate ulaştıracak teknik verilerle tespiti halinde, kişinin örgütle bağlantısını gösteren delil olacaktır.”

Anayasa Mahkemesi Genel Kurulu da darbe girişimine ilişkin bir sanığın yaptığı bireysel başvurunun reddi kararının gerekçesinde örgütün gizli haberleşme yöntemi ByLock kullanımı, tutuklanma için kuvvetli şüphe sayılmıştı.

Gazeteci arkadaşım Kadri Gürsel’in tutuklu olarak yargılanmasının sebebi, ByLock kullanıcısı olan bazı kişilerin onu araması ya da mesaj göndermiş olması. Kadri Gürsel’in onları aradığı yok, mesaj gönderdiği yok, konuştuğu yok ama Kadri Gürsel tutuklu. Buna karşın ByLock kullanıcısı eski Konyaspor Başkanı serbest, futbolcu Ömer Çatkıç tutuklu.

Bu nasıl bir iş, anlayabilmek mümkün değil.

Öte yandan gazete haberlerine bakılırsa telefonunda ByLock olduğu tespit edilen kişi yakalandıktan sonra bununla ilgili itiraflarda bulunursa serbest bırakılıyor.

Ortada bir “etkin pişmanlık” yok. Eğer öyle olsaydı, bu kişilerin darbe girişiminin ertesi günü polise ya da savcılara başvurup itirafçı olmaları gerekirdi.

Ama bunlar yakalanana kadar bekliyorlar. Yakalanmazlarsa seslerini çıkarmadan oturmaya devam edecekler. Yakalanınca itiraf edip kurtuluyorlar.

Bu nasıl bir mantık? Nasıl bir hukuk anlayışı? Nasıl bir keyfi uygulama?

Bu çete ile böyle mücadele edilemez, kimse farkında değil mi?

SİVİL İMAMLARI TAKİP ETMEK YETERLİYDİ

KANUN hükmündeki kararname ile MİT’e, “Silahlı Kuvvetler içinde istihbarat toplama” yetkisi verildi.

Darbe girişiminin ertesinde en çok konuşulan konulardan biri buydu.

Eski Genelkurmay başkanları, MİT’ten Fetullahçılarla ilgili istihbarat gelmediğini söylerken, MİT de Silahlı Kuvvetler içinde istihbarat yapma olanağına sahip olmadığından yakınıyordu.

Darbe girişiminden sonra zaten bilinen bir gerçeği tekrar öğrendik: Fetullahçılar, çocuk yaştan itibaren takip altına aldıkları yoksul ve zeki çocukları “sivil evlerde” eğittiler, “sivil imamlar” ve “sivil abiler” eliyle kontrol ettiler. Darbe girişimine katılan bütün subayların ortak hikâyesi bu.

Darbenin beyni diye halen aranan Adil Öksüz bir sivil. Onunla beraber Akıncı Üssü’nde darbe girişimini yöneten imamların hepsi sivil. Bunların isimlerini eski Fetullahçılar televizyonlardan bile ilan etmişlerdi.

MİT’in aklına bu “sivilleri” takip etmek gelmemiş miydi?

Silahlı Kuvvetler imamı olduğu televizyonlardan ilan edilen Adil Öksüz iyi izleniyor olsaydı, darbeden hemen önce Pensilvanya’ya gittiği, dönünce “sivil evlerde” üst rütbeli askerlerle toplantılar yaptığı tespit edilemez miydi?

Bu takip yapılmış olsaydı, bu bilgiler ile O.K.’nın ihbarı birlikte değerlendirilince bir darbe girişimiyle karşı karşıya olduğumuz kesinlik kazanmaz mıydı?

Onun için bunlar boş laf. MİT’e, TSK içinde istihbarat yetkisinin verilmesinin gerekçesi bu olamaz, daha iyi bir gerekçe bulmalısınız.