İfadesiz yüzler

Bazıları şiir sevmez çünkü yaraları yoktur, yaraladıkları vardır.

Yaşadığımız dünyayı ne kadar da güzel anlatmış Attilâ İlhan...

İnsanlar artık malını, mülkünü insandan daha çok seviyor, bu yüzden yaraları yok, yaraladıkları çok...

Eşyayı seviyor...

Ya insan?

Bu durum bize hep aynı türküyü hatırlatıyor:

Adamın adam sevmesi geçti gayri zaman oldu!

*

Bir türlü sevemiyoruz insanı...

Ve şiiri...

Savaşlar, kavgalar ve ihanetler bunun en belirgin örneği...

Kendimizi daha çok seviyoruz...

Ya da çıkarlarımızı...

*

Y ve Z kuşaklarına diyoruz ki, yaşayarak öğreneceksiniz hayatınızın içine saklı gerçekleri...

Ve yokluğunuzla ilgilenmeyenler varlığınızla daha çok ilgilendiklerinde anlayacaksınız, tanıyacaksınız etrafınızdaki ifadesiz yüzleri...

“Sende mi Brutus” diyeceklerinizin hançer yaralarıyla dolaşmayı, ayakta durmayı bileceksiniz...

Yüzünüze gülenlerin arkanızdan ne tuzaklar kurduğunu ve kör kuyular kazdıklarını da...

*

En çok zararı uzağınızdaki insanlardan değil en yakınlarınızda akrep gibi dolaşan ifadesiz yüzlerden göreceksiniz...

Yalanlarıyla itibarınıza suikast yapanların yüreğinize ‘Truva Atı’ gibi gizlendiklerini de...

En yaralı olduğunuz zaman ya yaralayacak ya da öldürecek...

*

Y ve Z kuşağı daha yaşamadıkları sayısız acı ve ihanet yüzünden elbette bizim kuşaklardan daha farklı bakıyor hayata...

Bir ayağı çukurda olanların bile hırslarına yenik düştüklerini, bu uğurda ne kadar çirkinleşebileceklerini gördüklerinde ise bizler gibi onlar da aynı şarkıyı söyleyecek:

Hep sonradan gelir aklım başıma...

*

Herkes iki yakanıza yapıştığında anlayacaksınız...

Ve genellikle adil olmayan şeyler istediklerinde...

Bir kahvenizi içmek için sıraya girdiklerinde...

Bir anda sizi istek kutusuna dönüştürdüklerinde...

Kendinizi her arayanın isteklerini karşılamaya memur tayin edilmiş gibi hissettiğinizde ve yüreğinize büyük bir sorunun gelip çöktüğünde ne demek istediğimizi o zaman anlayacaksınız...

*

Hiç kimsenin adalet istemediğini, aksine herkesin ayrıcalık peşinde koştuğunu da göreceksiniz...

Herkes herkesin yakasından düştüğü zaman bu ülkenin kurtulacağına da inanacaksınız...

Ya ifadesiz yüzlerin etrafınızı sardığı çekilmez bir hayatın değirmenlerine su taşımakla geçip gidecek hayatlarınız...

Ya da hiçbir kötülüğe bulaşmadan inadına iyi bir insan olarak kalmaya devam edeceksiniz...

*

Yine de tüm umutlar Y ve Z kuşaklarında...